Παιχνίδι (ορρός αληθείας..)

Πριν μου κάνετε τον ορρό αληθείας να συμμετέχω στο γνωστό παιχνίδι στο οποίο με κάλεσαν οι καλές μου αμάλθεια και dee dee σε δύο διαφορετικές εκδοχές βέβαια, αλλά εγώ θα προτιμήσω αυτή με τη μεγαλύτερη αγωνία/δυσκολία:
Από τις 4 ιστορίες που ακολουθούν και με αφορούν μόνο μία είναι αλήθεια:
(Εννοείται ότι όσοι με γνωρίζουν παιδιόθεν - ακούς Μeniek? ή ξέρουν αποκλείονται δια ροπάλου)

1. Από μικρή ηλικία έχω δουλέψει ως φορτοεκφορτωτής/χαμάλης στο Μοναστηράκι.

2. Έχω διασχίσει απόσταση 10 ναυτικών μιλίων κολυμπώντας συμμετέχοντας σε κολυμβητικούς αγώνες.

3. Έχω μιλήσει σε αμφιθέατρο 1000 πρωτοετών φοιτητών και με πήραν σηκωτό και με πέταξαν έξω.

4. Λόγω της σιχαμάρας μου και της απέχθειάς μου με συγκεκριμένα φαγητά, στο στρατό έχασα 14 κιλά σε 20 μέρες και στο τέλος μου αναγκάστηκαν να μου βάλουν ορρό.

Από τα 4 μόνο ένα είναι απολύτως ακριβές και αυτό καλείσθε να ανακαλύψετε. Βοήθειά σας :)
Εννοείται ότι όλοι είναι καλεσμένοι να παίξουν, εφόσον το επιθυμούν.

...Φεύγει ποτέ η Άνοιξη? (Διαλείμματα ζωής)

.. άλλο ένα χωρίς δικές μου φωτογραφίες (και ας έχω την εικονιζόμενη αρμπαρόριζα), με την υπέροχη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα (από το 2), φόρος τιμής στην απερχόμενη Άνοιξη και στα "είθε" της...

STEREO NOVA - ΝΕΑ ΖΩΗ

Η υπέροχη μουσική των Στέρεο Νόβα, σε ανοιξιάτικη εκδοχή, με λόγια...

...Γύρισες?

... ένα μικρό κομμάτι έλειπε από τη σελήνη χτες
κι απ'την ψυχή μου άλλο ένα...

με την αφή και τη θύμηση κόμισα της άνοιξης ανθούς,
χάιδεψα μουσικές και οι μνήμες εδακρύσαν...

γύρισες; σε ρώτησα... κι απάντηση καμιά,
φύσηξε ληστής νοτιάς τα λόγια μου τα πήρε .

Εμεινα εκεί στα σκοτεινά, μνήμες να σκαλίζω
για να 'βρω τόση ομορφιά, όση για να ελπίζω.



YΓ. Τουλάχιστον η μελαγχολία μου είναι περήφανη!
σαν τις μουσικές μου...

Faithless ft. Boy George - Why go???

Don't go

I didn't know you'd be here
and I wasn't meant to come
I'd be sitting watching TV
If there was anything decent on

If I'd missed the taxi
Or found nothing good to wear
But for some uncertain reason
Some strange uncertain reason
This is how it all
It all begun

(Chorus)
Why go?
Why go?
When you could stay a while
Why go?
Why go?
When you could stay a while

If I made some coffee
Would you sit and talk some more?
I know words are usually pointless
When you've used them all before

The way your smile fills the room
Stay a while kick off your shoes
Don't go
Please stay
It always happens this way

(Chorus)

The way your smile fills the room
Stay a while
Whats there to lose?
The way you laugh
When I say
Don't go
Please stay

(Chorus)

When you could stay with me
Tonight


Γιατί είναι Παρασκευή βράδυ και θέλουμε γκάζια!

"..Why go? when you could stay with me... Tonight!.."

...τι είναι αυτό?

... τι είναι αυτό που συνωμοτεί στη ζωή μας;
μια ανεπαίσθητη αύρα ποτισμένη με άρωμα άνοιξης,
μια παρουσία που ραγίζει τον καθρέφτη του εγώ μας,
ή μήπως μια ανατροπή των δεδομένων του εφησυχασμού;

...τι είναι αυτό που αλλάζει τους ακατάληπτους ρυθμούς μας;
μια άλλη οπτική γωνία αναγκαστικών προτεραιοτήτων,
μια δροσερή ρανίδα εφίδρωσης σε ξένο χέρι που άγγιξες,
ή μήπως πιθανότητας φιλοδοξία που ονειρευόταν το αδύνατο;

... τι είναι αυτό που πρέπει μαγικά να τιθασεύσεις;
με ευγένεια να το απαλλάξεις από συμβιβασμούς και αιρέσεις,
με ελευθερία και ποίηση να το γαλουχήσεις,
ή μήπως με εξέγερση ολόκληρη ζωή να αναθεωρήσεις;

...τι είναι αυτό, που κανένα τραγούδι δεν το είπε αληθινά;
και ας εύχονται οι στίχοι για τα περισσότερα...

...τι είναι αυτό;

13 Μαϊου 2008/Update
38 Stars

Wish you were here...

So, so you think you can tell Heaven from Hell,
blue skies from pain.
Can you tell a green field from a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?
And did they get you to trade your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?
How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year,
Running over the same old ground.
What have you found? The same old fears.
Wish you were here.

Γιατί καμιά φορά οι ευχές πραγματοποιούνται...

Ο γραφικός μου κρατάει χαρακτήρα...

Πρόκειται για άλλο ένα παιχνίδι, που με κάλεσε το Νατασσάκι, που όμως μου άρεσε πολύ γιατί το θεωρώ έξυπνο και εύκολο να διαγνώσουμε κάποια πράγματα από τους γραφικούς μας χαρακτήρες. Εγώ λοιπόν το έκανα το χρέος μου και ιδού:

Οι κανόνες του παιχνιδιού πολλοί απλοί και τους αντιγράφω από της Νατάσσας:
1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν. (επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)

Και προσκαλώ τους: meniek, talisker, maya, freedula, dee dee, σταγόνα και αντώνη να παίξουν.

Ψηφιακές ψιχάλες...

Ξεκινώντας Μ.Παρασκευή για Κορώνη με βροχή στο δρόμο έπρεπε να έχεις την προσοχή σου τεταμένη. Χιλιάδες άλλοι σαν και μας φορτωμένοι σε κάθε είδους μεταφορικό μέσο τραβούσαν προς την ίδια ή την άλλη κατεύθυνση. Κάποιοι άλλοι άφηναν την τελευταία τους πνοή στην άκρη κάποιου επαρχιακού ή εθνικού δρόμου, όπως το ατύχημα που συναντήσαμε λίγο έξω από την Τρίπολη. Η ιδέα αυτή νεκρών συνανθρώπων, η συνεχιζόμενη βροχή, η ταλαιπωρία με γέμιζαν μελαγχολικές σκέψεις για τον τρόπο που οδηγούμε... και σταματάω εδώ...

Η θέα από το Ξενοδοχείο, η αισθητική του και το όλο τοπίο μας αποζημίωσε παρά τη σκοτεινιά που πλημμύριζε ακόμη και τα χρώματα του ορίζοντα.

Ψιχάλες που αποτυπώθηκαν ψηφιακά έπεφταν παντού και φούσκωναν τα νερά της πισίνας, που είναι ο λατρεμένος χώρος των παιδιών, προς επίδειξη των καταδυτικών τους δεξιοτήτων.

Διασχίζοντας ένα μονοπάτι στον ελαιώνα και κατεβαίνοντας αρκετά σκαλιά ανακάλυπτες μια μικρή παραλία, που σου θύμιζε τις νεανικές σου αναγνώσεις του Ροβινσώνα Κρούσο.

Ο καιρός μας λυπήθηκε και σε μερικά διαλείμματα της βροχής, μας επέτρεψε να επισκεφτούμε το κάστρο της Μεθώνης ..

...καταφέρνοντας να το εξερευνήσουμε σχεδόν όλο παρά την τεράστια έκταση που καταλαμβάνει.
Κατά την διάρκεια της παραμονής μας, επισκεφτήκαμε αρκετές πόλεις και χωριά πάντα με βροχερή διάθεση, όπως την Φοινικούντα...
ή την Πύλο... Διαπίστωση; Ολες είναι ωραιότατες από μακρυά και στις φωτογραφίες... άμα όμως τις περπατήσεις θα διαπιστώσεις την έλλειψη αισθητικής, τη βρωμιά, την αδιαφορία και άλλα πολλά στα οποία διακρινόμαστε ως λαός...

... πάντως τα παιδιά το διασκέδασαν αρκετά, έπαιξαν, φώναξαν, κυνηγήθηκαν, πολύ επιτραπέζιο και γκρίνα (λόγω βροχής) και μια βουτιά στην πισίνα...

Τελικά οι ψιχάλες μπορεί να είναι ψηφιακές, εγώ όμως τις γεύτηκα στο πρόσωπό μου, σε κάποια μοναχική μου περιπλάνηση, μουλιάζοντας ακόμη περισσότερο τη μελαγχολία των ημερών... Και το χρόνου δε λένε? ... και του χρόνου