Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

...σκοτάδι

...κοίταγα τα μάτια Σου
στο σκοτάδι,
μόνο το άσπρο τους ξεχώριζα...
αλλά θυμόμουν το χρώμα τους,
το βλέμμα Σου...

ψιθύρισες λόγια αγάπης...
και ξόρκια μάγισσά μου,
έλιωσα σαν σε φωτιά,

...έσβησα το εγώ μου στην αγκαλιά Σου,
έγινα "Σου" κι αφέθηκα σε μαγικό ταξίδι,
αναστεναγμούς σκόρπισα στο χώρο και αρώματα αγάπης,
διέγραψα ένα παρελθόν που πια δεν φάνταζε δικό μου

... φεύγοντας "ούτε μια στιγμή" είπες,
κι έμεινα κει αδύναμος να πορευτώ,
μόνο να σε κοιτώ υγρά μπορούσα...

γιατί δεν είχα που να πάω,
γιατί μόνο να σ'αγαπώ μπορούσα...

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

...Να τα πούμε???? (Last Christmas - Crazy Frog)



... να τα πούμε λοιπόν
... να χαμογελάσουμε λίγο
... να γίνουμε παιδιά
... με τον τρελλοβάτραχο - αδυναμία των παιδιών μου

ΥΓ. είθε το πνεύμα των Χριστουγέννων (παρέα με τα ξωτικά του) να σας ρίξουν πολλές χιονόμπαλες αυτές τις μέρες...

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

...Δακρυγόνα



...επειδή έχω φάει πολύ δακρυγόνο τις τελευταίες μέρες
(και δεν αντέχω),
... επειδή θυμήθηκα τα νιάτα μου
...επειδή η διάθεση είναι εντελώς ροκ

ροκ λοιπόν... αφιερωμένο στους πιτσιρικάδες που αντέχουν

ΥΓ. κι όμως το punk rock γεννήθηκε στη Ν.Υόρκη από τους μάγκες Ramones εξ ου και το πρώτο κομμάτι

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Radiohead - Creep



...χωρίς λόγια

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

The circle game...

...ένα τέτοιο τριαντάφυλλο πέρασα και σου άφησα στην οδό Τζαβέλα, απ'όπου σχεδόν κάθε μέρα περνάω
...κι ήταν δεκάδες άλλοι βουβοί εκεί, χωρίς κουκούλες κι επεισόδια
... κι ένα τραγούδι μου'ρχεται στο μυαλό και ιδού τα λόγια του:


The circle game
by Joni Mitchell

Yesterday a child came out to wonder
Caught a dragonfly inside a jar
Fearful when the sky was full of thunder
And tearful at the falling of a star

Then the child moved ten times round the seasons
Skated over ten clear frozen streams
Words like when you're older must appease him
And promises of someday make his dreams

And the seasons they go round and round
And the painted ponies go up and down
We're captive on the carousel of time
We can't return we can only look
Behind from where we came
And go round and round and round
In the circle game

Sixteen springs and sixteen summers gone now
Cartwheels turn to car wheels thru the town
And they tell him take your time it won't be long now
Till you drag your feet to slow the circles down

And the seasons they go round and round
And the painted ponies go up and down
We're captive on the carousel of time
We can't return we can only look
Behind from where we came
And go round and round and round
In the circle game

So the years spin by and now the boy is twenty
Though his dreams have lost some grandeur coming true
There'll be new dreams maybe better dreams and plenty
Before the last revolving year is through

And the seasons they go round and round
And the painted ponies go up and down
We're captive on the carousel of time
We can't return we can only look
Behind from where we came
And go round and round and round
In the circle game

Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2008

Για τις επόμενες ημέρες, εβδομάδες...


Για τις επόμενες ημέρες θα έχω πάρει τα βουνά, όπως συχνά κάνω...
σε κάποιο δάσος θα κάνω παρέα στα ξωτικά...

Για τις επόμενες ημέρες θα περιπλανιέμαι σε βροχές...
Για τις επόμενες ημέρες θα απουσιάζω...
για τις επόμενες βδομάδες, μήνες ... ποιος ξέρει, αυτό το παράθυρο (της ψυχής μου) θα είναι κλειστό...
εν είδει αποτοξίνωσης από όλα (ηλεκτρονικά και μη)...
Θα σας παρακολουθώ...

Συντροφιά σας αφήνω αυτό το υπέροχο τραγούδι των faithless...
Γιατί ... Music matters....

YΓ.... κι όμως είναι από το μπαλκόνι μου υπό νεροποντή

Update: Εννοείται ότι οι μουσικές θα αλλάζουν...

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2008

Who wants to live forever?



Theres no time for us
Theres no place for us
What is this thing that builds our dreams yet slips away
From us

Who wants to live forever
Who wants to live forever....?

Theres no chance for us
Its all decided for us
This world has only one sweet moment set aside for us

Who wants to live forever
Who wants to live forever?

Who dares to love forever?
When love must die

But touch my tears with your lips
Touch my world with your fingertips
And we can have forever
And we can love forever
Forever is our today
Who wants to live forever
Who wants to live forever?
Forever is our today

... who dares???


UPDATE: και η original version (hq):



Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Τριγμοί...



... γύρω μου όλα τρίζουν,
άνθρωποι χωρίς ισορροπία, άλλοι βιαστικοί, άλλοι αγενείς...
σε σπρώχνουν ...
σπρωχνόμαστε από υποχρεώσεις και ασκήσεις άγχους...
στο γραφείο πιο πολλές οθόνες και λιγότερα βιβλία....
κάθε μέρα...
γιατί κάποιοι αποφάσισαν λάθος, γιατί βιάστηκαν να στα ρίξουν στην πλάτη...

τα μάτια μου αρνούνται...
μάλλον θέλουν γυαλιά πρεσβυωπίας...
μήπως γερνάω;
μπα...

Θα περάσει...

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου 2008

... μια άστεγη χορδή

... ξεκούρδιση χορδή κιθάρας μοιάζει η ζωή του,
δικό της ρυθμό διαλέγει και άλλο ήχο αντηχεί,
βγάζει τη γλώσσα στους διαβάτες,
σκισμένο ρούχο τη μοναξιά του να διαλαλεί...

Παραμύθι που το αφήσαμε στη μέση τον γέννησε,
μοναχό στο παγκάκι της γωνίας τον άφησε,
κάτω από τα χαρτόκουτα της δικής μας ευημερίας
να μας γεννά ενός λεπτού τύψεις...

ΥΓ: δύο μήλα από το μανάβη της γωνίας σου άφησα στη χούφτα

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2008

nel cuore lei - Andrea Bocelli & Eros Ramazzotti



Γιατί τα ιταλικά μου είναι φτωχά, αλλά οι φωνές καταπληκτικά χρωματιστές...
Γιατί τα πράγματα είναι σκούρα, αλλά εγώ βλέπω φως στο βάθος...
Γιατί σήμερα πήρα γαλάζιο, νιάτα, ήλιο, θάλασσα, οινόπνευμα...
και φυσικά γιατί έτσι...

Update: Aκολουθεί μετάφραση στα αγγλικά των στίχων, ευγενική προσφορά ανώνυμης φίλης του μπλογκ, την οποία και ευχαριστώ:

if
You already know
The love she wants
You'll know
You have to give everything, all of it
To her
You'll become as one with her, forever...

She'll touch your heart
She'll win your heart
She'll be your path
That you will never leave
To her
You'll become as one with her, forever

And nothing can compare with her
There's really nothing to understand
It's just the secret of
Her greatness
The sheer joy
That she alone can give

And that's how, now, it will always be
Until it becomes even more
You'll love her, oh how you'll love her
Because you trust yourself to her
To her
You'll become as one, with her, forever

And nothing can compare with her
There's really nothing to understand
That's just the way she is
All you'll know for sure
Is the more she makes you suffer
The more you find you love her

Until at last that dawning
That in the thrill she alone can give
Lies the secret of her eternity

To her
You'll gladly give
All that's left
Of the time you've still to come
To her
You're as one, with her, forever
And she'll be there, in your heart

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

7 ίσως και παραπάνω αλήθειες σε ένα βιογραφικό...



Έλαβον δια του ταχυδρομείου πρόσκλησιν τινα περί συμμετοχής μου εις παίγνιον παρά της φιλτάτης Ντίβας, την οποία σκεπτόμενος όπως τιμήσω, προσαρμόζω πάραυτα εις τα ιδικάς μου συνθήκας και βουλάς.

(Επιχείρησα να την αντιγράψω, εξ'ου και το βιογραφικό, αλλά όχι και πολύ καλά).

Και ιδού:
Ετσι έγραφαν τότε που γεννήθηκα, μια γλώσσα δυσνόητη και βαρετή, αλλά τόσο σύντομη, περιεκτική και ενίοτε ποιητική.... Στην αρχή της πιο διάσημης δεκαετίας που γέννησε τους Beatles, Rolling Stones και άλλους αναρίθμητους τραγουδιστές, σταρς κλπ. Από τύχη συνελλήφθην από τη μητέρα μου (από την Αστυνομία πολύ αργότερα) και με κράτησαν, γιατί ήλπιζαν να σπάσουν τη μονοτονία των δύο υπαρχόντων μαντραχάλων αδελφών μου, με ένα θεσπέσιο κοριτσάκι. Αντ'αυτού ο πατέρας μου άκουσε τον επίσημο Μαιευτήρα της οικογενείας να φωνάζει "άντε και συ με τους άλλους" και κατάλαβε, ότι την πάτησαν...
Η μαμά μου, καθότι ξανθό και στρουμπουλο μου άφηνε μπούκλες και με παραχάιδευε, όταν δεν μου δινε ξυλιές για τις σκανδαλιές μου. Γι'αυτό και ο μπαμπάς, γνήσιος μπαμπάς με μύστακα ασπρόμαυρης ταινίας, με πήγε στον κυρ Αλέκο τον Κουρέα, που με έκανε γλόμπο...
Στο δημοτικό σχολείο έπαιξα σπουδαίους ρόλους, απήγγειλα ποιήματα κάθιδρος και φυσικά έπαιξα το σκετσάκι που έκανα το δικαστή (κούνια που με κούναγε).
Μακρύ παντελόνι έβαλα στο Γυμνάσιο (Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών) και κάπου εκεί ξεκίνησε και η εργασία μου στο μαγαζί του πατέρα μου (βαριά χειρονακτική δουλειά) αλλά και ως διεκπεραιωτής θελημάτων και μεταφορών (κοινώς χαμάλης) στην ευρύτερη περιοχή του Μοναστηρακίου, εξ ου και η αντίστοιχη σωματική διάπλασις...
Οι εργασίες αυτές και πολλές άλλες στη συνέχεια ως φοιτητής με έμαθαν να βγάζω χρήματα, να σέβομαι τον λεγόμενο ιδρώτα (που όλων των άλλων πλην του δικού μου μύριζε) και μου άφησαν ένα κουσούρι στη μέση, που με πιάνει διαολεμένα όποτε εγκαταλείπω την άσκηση του υπέροχου κορμιού μου.
Τότε στη Νομική έμπαιναν και παιδιά που δεν ήταν της παπαγαλίας και έτσι κατάφερα να χωθώ κι εγώ, όπως κατάφερα (με αρκετό ζόρι φυσικά) να πάρω το πτυχίο (όλα τα μαθήματα, σχεδόν όλων των ετών προφορικά)...
Η πρώτη επαφή μου με δικηγορικό γραφείο (Λαμογίων και σια) ήταν απογοητευτική, τόσο που δεν ήθελα να μπλέξω. Ενώ λοιπόν αλήτευτα και σκεφτόμουν με τι είδους επιχειρήσεις θα ασχοληθώ, ένας φίλος μου είπε "Ρε Μ...κα δε πάμε να δώσουμε εξετάσεις στο δικ. σύβλογο, είναι η τελευταία μας ευκαιρία".
Και έτσι ξεκίνησε η επαφή μου με το επάγγελμα που στη συνέχεια με κέρδισε (έτσι δε λένε όλοι οι χλιδάτοι πετυχημένοι σούπερ ντούπερ?).... και ζήλια ψώρα πέτυχα το στόχο (όπως έγραψε η Ντίβα) χώθηκα και στο δημόσιο τομέα με το ένα πόδι (με το άλλο μένω έξω, για να μπορώ οποτεδήποτε να την κάνω).
Στρατιωτική θητεία στο στρατό ξηράς, όπως και οι 3 μας μαντράχαλοι, όπου διαπίστωσα ότι ήμουν ο μοναδικός Μ. που δεν είχε βύσμα. Με βοήθησε βέβαια το πτυχίο Νομικής, καθότι στο στρατό διεξάγονται συνεχώς προανακρίσεις, οπότε....
Οι υπολογιστές υπήρχαν από το 1986 στη ζωή μου (αμστραντ παναγίτσα μου) και το ίντερνετ από το 1994, όταν διάβασα ένα άρθρο σε ένα Newsweek που είχε πέσει στα χέρια μου. Τότε στην Αθήνα ήταν ο Δημόκριτος, η compulink και η hol που με κέρδισε τελικά, μέχρι το 97 που την απάτησα με τον ΟΤΕ και ζήσαμε εμείς καλά και μεις καλύτερα...

Και επειδή ως γνωστόν σ'αυτό το μπλογκ δεν γράφουμε πολλά... τα υπόλοιπα σε άλλο παιχνίδι :)))

ΥΓ. Οποιος άλλος ντοπαρισμένος με την ουσία νεοιντερνετοξίνη επιθυμεί να συμμετάσχει στον πτωχό πλην τίμο αγώνα μας, ιδού η Ρόδος, ιδού και της Γριάς το πήδημα (η πασίγνωστη παραλία)

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

... όνειρα

... τα βράδια κάνω όνειρα, αλλά και το πρωί (πολύ μα πολύ νωρίς) ονειρεύομαι με ανοιχτά μάτια,
φαντάζομαι τη ζωή μου αλλιώς, με περισσότερα χρώματα και λιγότερα πρέπει,
... τις νύχτες πάλι πριν κοιμηθώ βλέπω τα μάτια μου να με υπνωτίζουν στον καθρέφτη,
κάποιες φορές είναι υγρά είτε από ξεχασμένες ευαισθησίες, είτε από ένταση
...τα πρωινά περπατώ στους δρόμους της Αθήνας και αναρωτιέμαι αν άλλοι έχουν τις ίδιες απορίες, τα ίδια όνειρα,
κι ύστερα πάλι χάνομαι σε σοκάκια,
νέα παιδιά με σύριγγες, τους λείπει μια αγκαλιά, που εγώ την έχω...
και τότε ξέρω πως πρέπει να προχωρήσω...
να διεκδικήσω το αδύνατο...

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2008

Cocoons Anema (My Thalassa Version)



Χωρίς λόγια(?)

Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Διεθνές οικονομικό κραχ...




...ασχολείστε με το οικονομικό κραχ
και την τραγωδία του "Τραπεζικού Συστήματος"
μικροί μοχθηροί γραφειοκράτες...

μα εγώ κοιτάζω ευθεία και όχι λοξά
χωρίς ευρώ, δολάρια και φράγκα ελβετικά...
γιατί τη ζωή μου με θάλασσα και έρωτα,
αλμύρα, φως και λίγα τούβλα την έχτισα...

Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Κατερίνα Γώγου...

Εγώ θα τη θυμάμαι κορίτσι ξέγνοιαστο σε ασπρόμαυρες ταινίες...
να μου την κλέβει αυτός ο απαίσιος ραλίστας Τζαννετάκος....
Τη νοσταλγώ έτσι παιδίσκη χαμογελαστή και όχι θλιμμένη σε "Παραγγελιές",
όχι πνιγμένη σε περίεργα μονοπάτια που στο τέλος της πήραν τη ζωή...
(πριν 15 χρόνια ακριβώς!)
Κι ας μου τρυπάει η πένα της ακόμη και σήμερα τις φλέβες,
που γίναν κάπως μαλθακές από την καλοπέραση:

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι να μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν'αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις...

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2008

Duffy-stepping stone...



Γιατί είναι φωνάρα και
γιατί έτσι....

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2008

... Παιχνίδι


Οι κανόνες έχουν ως εξής:

Πέντε ερωτήσεις που θα έκανες ...

Σε έναν φιλόσοφο, σε έναν παλιό έρωτα, σε ένα μέντιουμ, σε ένα παιδί και στον καθρέφτη σου. Από μία στον καθένα.

Η πρόσκληση από το πεταλούδι (εξ ου και το χρώμα της γραμματοσειράς, που δε θέλησα να αλλάξω).

Και πάμε:

1. Τον φιλόσοφο θα ρώταγα, αν αξίζει να προσπαθείς με τους ανθρώπους ή να τους διδάσκεις με αυτό που αποπνέει ο εαυτός σου και οι πράξεις σου?

2. Σε έναν παλιό έρωτα θα ρώταγα αν με συγχώρησε που δεν μπόρεσα να καταλάβω?

3. Σε ένα μέντιουμ θα ρώταγα τους αριθμούς του τζόκερ (σιγά μη μου έλεγε)?

4. Στο παιδί θα ρώταγα ποιο παιχνίδι θέλει να παίξουμε?

5. Στον καθρέφτη μου θα ρώταγα αν του αρέσει αυτό που κρύβεται πίσω από τα μάτια μου?


Καλώ όσους πιστούς να παίξουν (άντε Μένη τη γλύτωσες!!!).


PS. Από μουσική υπάρχει ένα μικρό αφίερωμα στη μεγάλη Dusty Springfield :)

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2008

48 ...



...ε να μη λέμε τα ίδια!!!!

ευχή?

καλά ευχή: Όσο μπορούμε, να πετάμε!

Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2008

Βουτιά (επανεκτέλεση)


... επανεκτέλεση βουτιάς
(τέλη κάποιου Οκτώβρη έχει τραβηχτεί)
γιατί δε φοβαμαι την επαφή με το νερό,
γιατί αρνούμαι να αποδεχτώ ότι τελείωσε το καλοκαίρι,
γιατί ο βράχος μου με περιμένει πάντα
γιατί είμαι σε διάθεση καλοκαιρινή
γιατί μ'άρεσε το Mamma mia που μύριζε καλοκαίρι...

...επανεκτέλεση τραγουδιών των Abba,
γιατί θυμίζουν πάρτυ με παντελόνι καμπάνα,
με βερμούτ και τρέμουλο και χορό...
γιατί θυμίζουν τα πιο γλυκά μου καλοκαίρια...

γιατί μου μυρίζει αγάπη...

Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2008

Genesis follow you - follow me



... να μην ξεχάσω
... να μην ξεχάσω να σας θυμίσω
... να μην ξεχάσω να το αφιερώσω σε κάποια που υποφέρει
... να μην ξεχάσω την ανθρωπιά μου
... να μην ξεχάσω να βοηθάω
... να μην ξεχάσω να θυμάμαι

παρεπιμπτόντως και οι στίχοι:

Stay with me,
My love I hope you'll always be
Right here by my side if ever I need you
Oh my love

In your arms,
I feel so safe and so secure
Everyday is such a perfect day to spend
Alone with you

I will follow you will you follow me
All the days and nights that we know will be
I will stay with you will you stay with me
Just one single tear in each passing year

With the dark,
Oh I see so very clearly now
All my fears are drifting by me so slowly now
Fading away

I can say
The night is long but you are here
Close at hand, oh I'm better for the smile you give
And while I live

I will follow you will you follow me
All the days and nights that we know will be
I will stay with you will you stay with me
Just one single tear in each passing year there will be

I will follow you will you follow me
All the days and nights that we know will be
I will stay with you will you stay with me
Just one single tear in each passing year...

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2008

... κάθε ποτέ




...κάθε φορά που με αγγίζεις,
πόνος σκαλίζει τα σωθικά μου...

ψίθυροι αγάπης, ουράνιες μουσικές,
κλειστά μάτια, χείλη ενδοτικά,
με εισβολείς να συνθηκολογούν...

συμπλέγματα άκρων και ψυχών
σε αέναη πόθου μάχη
για την κυριαρχία
για της ζωής την επικράτηση

... κάθε φορά το τώρα γίνεται ποτέ
και το ποτέ τώρα...

... ο χρόνος πότε νικητής και πότε ηττημένος...

κάθε ποτέ

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2008

en Corse...

Υπάρχει ένα νησί,
υπάρχει ένα λιμάνι (Bastia) που το είδα νύχτα και μέρα:
Το νησί έχει κατοίκους ζόρικους, που οδηγούν γρήγορα, αλλά όχι επικίνδυνα... που αν αργείς κολλάνε στον πίσω προφυλακτήρα σου...
Το νησί έχει ωραιότατα τυριά (που δε βρωμάνε), ωραιότατα κρασιά (ελιές και αμπέλια είναι κληρονομιά των Ελλήνων που κάποτε την κατοίκησαν) και ωραία αλλαντικά, που συνήθως προέρχονται απ'αυτά:
τα οποία είναι άγρια γουρούνια (όχι αγριογούρουνα) και τα συναντάς παντού στα βουνά...

και από βουνά άλλο τίποτε, πανύψηλα (πολλές κορυφές πάνω από 2500 μέτρα και ένα καταπληκτικό ορειβατικό μονοπάτι από τα καλύτερα της Ευρώπης)
...μα και ποτάμια να κολυμπήσεις:
και λίμνες να κλέβουν το φως του δειλινού:
και ωραία ορεινά χωριά:
πολυσύχναστες (συνήθως) παραλίες
... κοσμικά μέρη

και που κάπως μοιάζουν με τα δικά μας:

Υπάρχει ένα νησί γεμάτο κάστρα:
που μπορείς άνετα να τα περπατήσεις
...κάστρα που έχουν ολόκληρους οικισμούς και υπέροχα δρομάκια
...όπου μπορεί να συναντήσεις τον έρωτα της ζωής σου κι ας σου κάνει χχχχχχχχχχ:

...υπάρχει ένα νησί με κάποιους που θυμούνται την ιστορία (Ναπολέων γαρ)
και ακόμη περισσότερους που προσέχουν τις φυσικές του ομορφιές



ΥΓ. Η δική μου περιπέτεια ξεκίνησε με πτήση προς Ρώμη, παραλαβή αυτοκινήτου στο αεροδρόμιο, οδήγηση για Λιβόρνο (3 ώρες περίπου) και πέρασμα στην Bastia (4 ώρες περίπου). Παραμονή επί μια βδομάδα και επιστροφή με το αντίθετο της διαδρομής, με περιπλάνηση σε Πίζα και Σιένα (υπέροχη) και τέλος παραμονή 4 ημερών στη Ρώμη, όπου με περπάτημα ατελείωτο καις ότι έχεις φάει και πιει στην Κορσική...
ΥΓ2. Στην Κορσική μπορεί να πας και αεροπορικώς (3 αεροδρόμια) μέσω Νίκαιας ή Παρισίων. Απαραίτητη προϋπόθεση η ύπαρξη αυτοκινήτου, διότι το νησί σχεδόν αγνοεί την ύπαρξη των ταξί και των υπολοίπων μ.μ.μ.
ΥΓ3. Η παρούσα ανάρτηση δεν φιλοδοξεί να είναι τουριστικός οδηγός Κορσικής. Οποιος αποφασίσει να την επισκεφτεί μη διστάσει να μου στείλει mail για περισσότερες πληροφορίες.

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2008

Αdaeusix en corse...

Aπό αύριο και για 11 περίπου μέρες θα ζω μια περιπέτεια (συν γυναιξί, τέκνοις κλπ.) στην Κορσική...
και επειδή "είναι τρελλοί αυτοί οι Ρωμαίοι" θα επισκεφτούμε και τη Ρώμη να το διαπιστώσουμε ιδίοις όμμασι...
μέχρι τότε, να περνάτε καλά και όπως έλεγε ο Αλκης Στέας (που μουρθε αυτός?)
"ΕΥΤΥΧΕΙΤΕ"

Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Τα πεδία των μαχών...



...κάθε φορά που φεύγεις,
η θλίψη της απώλειας μερίδιο νίκης προσμένει.
... ηττάται όμως,
στο πεδίο των προσωπικών μαχών νικήτρια η προσμονή σου απομένει,
βολβούς ελπίδας σπέρνει στο κορμί μου,
τα νήματα της καθημερινότητάς μου κινεί,
τη μοναξιά μου κανακεύει...



Άνοιξη στο πεδίο των μαχών...

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2008

Pet Shop Boys - Being Boring (Mpougelo edition)



Επειδή είναι ό,τι πιο κοντινό σε video-clip που μου έρχεται για μπουγελώματα.
Επειδή έχει και καταβρέγματα και πισίνες και χορό και σαπουναδοπόλεμο.
Επειδή είναι Παρασκευή και ετοιμάζομαι για τις βουτιές μου.
Επειδή είναι (κατά τη γνώμη μου) από τα καλύτερα video clip ever (by Bruce Weber αν δεν κάνω λάθος).
Επειδή έχει την προαπαιτούμενη (για μένα) μελαγχολία.

Ως εκ τούτου, το αφιερώνω στην καλή μου maya, που μου έφτιαξε το κέφι με τις ωραίες ατάκες (είσαι καλή στο πινγκ πονγκ?) και με έκανε να θυμηθώ ευτράπελα της δικής μου ερωτικής ζωής.

Πέμπτη 3 Ιουλίου 2008

...σε πρώτο πρόσωπο

Όταν στης αγκαλιάς σου το βαθύ ξεδιψάω...
...με χάδια κλέβω του κορμιού σου τις πτυχές
μυστικά και ψίθυρους σκορπίζω στα περιθώρια του απείρου...
...με αγάπη ποτίζω τους απόκρυφους κήπους σου...
μυρίζω της καρδιάς σου τα αγαπημένα αρώματα...

...ψάχνω ψυχή στις κυρτώσεις του κορμιού σου,
χαϊδεύω χαλαρές κλειδώσεις άκρων,
...ζω μέσα σε φωτισμένο όνειρο,
νιώθω το μέσα μου να ταράζεται.
... ορμή που με συνεπαίρνει και φωτιά

τύχη μαγική και μοίρα να σε έχω
γιατί ξέρεις και ξέρω...

Κυριακή 29 Ιουνίου 2008

10+1 άχρηστες πληροφορίες για μένα...



Η καλή μου Ζαφορά με προσκάλεσε στο παιχνίδι που φοριέται πολύ τούτο το καλοκαίρι...
Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν ιδού 10+1 (ούτε ποδοσφαιρική ομάδα να ήταν) άχρηστα δικά μου:

1. Μωρό με φώναζαν σφουγγαρόπανο γιατί μπουσούλαγα με αξιοθαύμαστη ταχύτητα.
2. Μικρός ήμουν ξανθός και η μαμά μου άφηνε μπούκλες, μέχρι που ο μπαμπάς απηύδησε και με πήγε στον κυρ Αλέκο τον κουρέα και με έκανε γουλί.
3. Φοιτητής είχα μούσι και στο στρατό μουστάκι... Έκτοτε τίποτε.
4. Είμαι μυστήριος με τα φαγητά και τις μυρωδιές...
5. Απεχθάνομαι το σκόρδο και τους ανθρώπους που μυρίζουν.
6. Ως φοιτητής περισσότερο δούλευα παρά πατούσα στη σχολή. Μόνο για τα βραδινά ραντεβού στη Σόλωνος.
7. Δεν κρατάω υπολογιστή πάνω από δύο χρόνια, γιατί θέλω να έχω ό,τι πιο σύγχρονο κυκλοφορεί.
8. Μ'αρέσει πολύ η γυμναστική και οτιδήποτε έχει σχέση με τον αθλητισμό.
9. Παλιά συναγωνιζόμουν το Διακογιάννη στις γνώσεις περί στίβου και άλλων ολυμπιακών αθλημάτων.
10. Το καλοκαίρι τρελαίνομαι για μπουγελώματα.

+1: Μ'αρέσει να μην ακολουθώ τους κανόνες (γι'αυτό δεν έχει +1)

Καλώ όποιον από σας θέλει να ακολουθήσει...


Update (1/7/2008): Eπειδή μπήκε για τα καλά το καλοκαίρι η μουσική είναι συναφής με τα μπουγελώματα!

Παρασκευή 20 Ιουνίου 2008

... all that jazz


Tο blog είναι σε διάθεση Jazz..
μετά την παρακολούθηση χτες βράδυ στον Ιανό της συναυλίας της υπέροχης Εύης Σιαμαντά,
στην οποία μας κάλεσε η αγαπημένη μου mauve, την οποία και γνώρισα επιτέλους από κοντά...
Εννοείται από κοντά είναι γλυκύτερη ακόμη κι απ'αυτό που βγαίνει στο μπλογκ της :)))
(Φαντάσου μέλι).
Την τραγουδίστρια συνόδευσαν μερικοί καταπληκτικοί μουσικοί που έδεναν μεταξύ τους και μας παρέσυραν σε Jazz και Funky ρυθμούς...
Στη συναυλία παρευρίσκοντο δύο άλλοι συνάδελφοι bloggers οι οποίοι εξέφρασαν την επιθυμία να διατηρήσουν την ανωνυμία τους :)))))
(εκεί να σκάσετε από περιέργεια)...

Εκτός αν τους μαρτυρήσει η μωβένια μου :))))

Τρίτη 17 Ιουνίου 2008

Αγκαλιά...


Πρώτα ήρθε η προσμονή που ‘γινε αγωνία,
ξενύχτι, λαχτάρα και αναστεναγμός...

Μετά ήρθαν τα όνειρα και οι σκέψεις

με άγριο χορό άλωσαν της ψυχής μου το άβατο…

Στίχοι ξέφυγαν κι αγκαλιά μουσικής έγιναν,
εσύ κι εγώ μόνοι μας, φάρμακο….

Σε μύρισα, σκίρτησες, πηγή δροσερή έγινες…

Θεός η αφή μου κι απόλαυση…

Πέταγμα όμορφο αετού μας ένωσε,
ανάσα αγαλλίασης ψιθύρισες στ’ αυτιά μου…


Έγιναν φτωχές οι λέξεις, μίκρυνα κι εγώ,
αυτό που με ριγεί πως να το περιγράψω...


Στέρεψαν από καιρό οι λέξεις, σύννεφα γκρι γίνανε,
χαμηλό βαρομετρικό θα το'λεγαν οι ειδικοί.

Εγώ θα το ονόμαζα αγάπη.

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008

Aphrodite's Child - It's Five O Clock



Επειδή είναι τόσο παλιό όσο κι εγώ...
Επειδή ήταν τρεις φίλοι (Βαγγέλης Παπαθανασίου, Ντέμης Ρούσσος, Λουκάς Σιδεράς) που έκαναν διεθνή καριέρα ως Aphrodite's Child.
Eπειδή πρέπει να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι...

Επειδή το είχα σε 45άρι δισκάκι και το είχα λιώσει...
Επειδή μύρισα καλοκαιρινά πάρτι, τότε που ήμασταν παιδιά...

Τρίτη 3 Ιουνίου 2008

Eξ ανατολών...

Γιατί ο ήλιος πάντα έρχεται από την Ανατολή...
Γιατί μ'αρέσει η μουσική rai
Γιατί μ'αρέσουν οι Βεδουίνοι και η Σαχάρα...

*Οι πρώτες μουσικές θα είναι για μερικές μέρες αφιερωμένες σε μερικούς μουσικούς της rai που διέπρεψαν στη Γαλλία..

update: plus 2 της υπέροχης Natacha Atlas


Παρασκευή 30 Μαΐου 2008

Παιχνίδι (ορρός αληθείας..)


Πριν μου κάνετε τον ορρό αληθείας να συμμετέχω στο γνωστό παιχνίδι στο οποίο με κάλεσαν οι καλές μου αμάλθεια και dee dee σε δύο διαφορετικές εκδοχές βέβαια, αλλά εγώ θα προτιμήσω αυτή με τη μεγαλύτερη αγωνία/δυσκολία:
Από τις 4 ιστορίες που ακολουθούν και με αφορούν μόνο μία είναι αλήθεια:
(Εννοείται ότι όσοι με γνωρίζουν παιδιόθεν - ακούς Μeniek? ή ξέρουν αποκλείονται δια ροπάλου)

1. Από μικρή ηλικία έχω δουλέψει ως φορτοεκφορτωτής/χαμάλης στο Μοναστηράκι.

2. Έχω διασχίσει απόσταση 10 ναυτικών μιλίων κολυμπώντας συμμετέχοντας σε κολυμβητικούς αγώνες.

3. Έχω μιλήσει σε αμφιθέατρο 1000 πρωτοετών φοιτητών και με πήραν σηκωτό και με πέταξαν έξω.

4. Λόγω της σιχαμάρας μου και της απέχθειάς μου με συγκεκριμένα φαγητά, στο στρατό έχασα 14 κιλά σε 20 μέρες και στο τέλος μου αναγκάστηκαν να μου βάλουν ορρό.

Από τα 4 μόνο ένα είναι απολύτως ακριβές και αυτό καλείσθε να ανακαλύψετε. Βοήθειά σας :)
Εννοείται ότι όλοι είναι καλεσμένοι να παίξουν, εφόσον το επιθυμούν.

Τρίτη 27 Μαΐου 2008

...Φεύγει ποτέ η Άνοιξη? (Διαλείμματα ζωής)



.. άλλο ένα χωρίς δικές μου φωτογραφίες (και ας έχω την εικονιζόμενη αρμπαρόριζα), με την υπέροχη μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα (από το 2), φόρος τιμής στην απερχόμενη Άνοιξη και στα "είθε" της...

Παρασκευή 23 Μαΐου 2008

STEREO NOVA - ΝΕΑ ΖΩΗ




Η υπέροχη μουσική των Στέρεο Νόβα, σε ανοιξιάτικη εκδοχή, με λόγια...

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

...Γύρισες?















... ένα μικρό κομμάτι έλειπε από τη σελήνη χτες
κι απ'την ψυχή μου άλλο ένα...

με την αφή και τη θύμηση κόμισα της άνοιξης ανθούς,
χάιδεψα μουσικές και οι μνήμες εδακρύσαν...

γύρισες; σε ρώτησα... κι απάντηση καμιά,
φύσηξε ληστής νοτιάς τα λόγια μου τα πήρε .

Εμεινα εκεί στα σκοτεινά, μνήμες να σκαλίζω
για να 'βρω τόση ομορφιά, όση για να ελπίζω.



YΓ. Τουλάχιστον η μελαγχολία μου είναι περήφανη!
σαν τις μουσικές μου...

Παρασκευή 16 Μαΐου 2008

Faithless ft. Boy George - Why go???



Don't go

I didn't know you'd be here
and I wasn't meant to come
I'd be sitting watching TV
If there was anything decent on

If I'd missed the taxi
Or found nothing good to wear
But for some uncertain reason
Some strange uncertain reason
This is how it all
It all begun

(Chorus)
Why go?
Why go?
When you could stay a while
Why go?
Why go?
When you could stay a while

If I made some coffee
Would you sit and talk some more?
I know words are usually pointless
When you've used them all before

The way your smile fills the room
Stay a while kick off your shoes
Don't go
Please stay
It always happens this way

(Chorus)

The way your smile fills the room
Stay a while
Whats there to lose?
The way you laugh
When I say
Don't go
Please stay

(Chorus)

When you could stay with me
Tonight


Γιατί είναι Παρασκευή βράδυ και θέλουμε γκάζια!

"..Why go? when you could stay with me... Tonight!.."

Δευτέρα 12 Μαΐου 2008

...τι είναι αυτό?














... τι είναι αυτό που συνωμοτεί στη ζωή μας;
μια ανεπαίσθητη αύρα ποτισμένη με άρωμα άνοιξης,
μια παρουσία που ραγίζει τον καθρέφτη του εγώ μας,
ή μήπως μια ανατροπή των δεδομένων του εφησυχασμού;

...τι είναι αυτό που αλλάζει τους ακατάληπτους ρυθμούς μας;
μια άλλη οπτική γωνία αναγκαστικών προτεραιοτήτων,
μια δροσερή ρανίδα εφίδρωσης σε ξένο χέρι που άγγιξες,
ή μήπως πιθανότητας φιλοδοξία που ονειρευόταν το αδύνατο;

... τι είναι αυτό που πρέπει μαγικά να τιθασεύσεις;
με ευγένεια να το απαλλάξεις από συμβιβασμούς και αιρέσεις,
με ελευθερία και ποίηση να το γαλουχήσεις,
ή μήπως με εξέγερση ολόκληρη ζωή να αναθεωρήσεις;

...τι είναι αυτό, που κανένα τραγούδι δεν το είπε αληθινά;
και ας εύχονται οι στίχοι για τα περισσότερα...

...τι είναι αυτό;

13 Μαϊου 2008/Update
38 Stars

Τετάρτη 7 Μαΐου 2008

Wish you were here...



So, so you think you can tell Heaven from Hell,
blue skies from pain.
Can you tell a green field from a cold steel rail?
A smile from a veil?
Do you think you can tell?
And did they get you to trade your heroes for ghosts?
Hot ashes for trees?
Hot air for a cool breeze?
Cold comfort for change?
And did you exchange a walk on part in the war for a lead role in a cage?
How I wish, how I wish you were here.
We're just two lost souls swimming in a fish bowl, year after year,
Running over the same old ground.
What have you found? The same old fears.
Wish you were here.

Γιατί καμιά φορά οι ευχές πραγματοποιούνται...

Δευτέρα 5 Μαΐου 2008

Ο γραφικός μου κρατάει χαρακτήρα...

Πρόκειται για άλλο ένα παιχνίδι, που με κάλεσε το Νατασσάκι, που όμως μου άρεσε πολύ γιατί το θεωρώ έξυπνο και εύκολο να διαγνώσουμε κάποια πράγματα από τους γραφικούς μας χαρακτήρες. Εγώ λοιπόν το έκανα το χρέος μου και ιδού:

Οι κανόνες του παιχνιδιού πολλοί απλοί και τους αντιγράφω από της Νατάσσας:
1. Γράψε
2. Σκάναρε (ή φωτογράφισε… )
3. Πόσταρε.
4. Ειδοποία! Απαραίτητα στο τέλος του ποστ γράψε: για το http://autographcollectors.blogspot.com
5. Προσκάλεσε άλλους 5 ή και περισσότερους blogger να συμμετέχουν. (επίσης απαραίτητα, για να μαζευτούν όσο περισσότερα χειρόγραφα γίνεται)

Και προσκαλώ τους: meniek, talisker, maya, freedula, dee dee, σταγόνα και αντώνη να παίξουν.

Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Ψηφιακές ψιχάλες...

Ξεκινώντας Μ.Παρασκευή για Κορώνη με βροχή στο δρόμο έπρεπε να έχεις την προσοχή σου τεταμένη. Χιλιάδες άλλοι σαν και μας φορτωμένοι σε κάθε είδους μεταφορικό μέσο τραβούσαν προς την ίδια ή την άλλη κατεύθυνση. Κάποιοι άλλοι άφηναν την τελευταία τους πνοή στην άκρη κάποιου επαρχιακού ή εθνικού δρόμου, όπως το ατύχημα που συναντήσαμε λίγο έξω από την Τρίπολη. Η ιδέα αυτή νεκρών συνανθρώπων, η συνεχιζόμενη βροχή, η ταλαιπωρία με γέμιζαν μελαγχολικές σκέψεις για τον τρόπο που οδηγούμε... και σταματάω εδώ...

Η θέα από το Ξενοδοχείο, η αισθητική του και το όλο τοπίο μας αποζημίωσε παρά τη σκοτεινιά που πλημμύριζε ακόμη και τα χρώματα του ορίζοντα.

Ψιχάλες που αποτυπώθηκαν ψηφιακά έπεφταν παντού και φούσκωναν τα νερά της πισίνας, που είναι ο λατρεμένος χώρος των παιδιών, προς επίδειξη των καταδυτικών τους δεξιοτήτων.

Διασχίζοντας ένα μονοπάτι στον ελαιώνα και κατεβαίνοντας αρκετά σκαλιά ανακάλυπτες μια μικρή παραλία, που σου θύμιζε τις νεανικές σου αναγνώσεις του Ροβινσώνα Κρούσο.

Ο καιρός μας λυπήθηκε και σε μερικά διαλείμματα της βροχής, μας επέτρεψε να επισκεφτούμε το κάστρο της Μεθώνης ..

...καταφέρνοντας να το εξερευνήσουμε σχεδόν όλο παρά την τεράστια έκταση που καταλαμβάνει.
Κατά την διάρκεια της παραμονής μας, επισκεφτήκαμε αρκετές πόλεις και χωριά πάντα με βροχερή διάθεση, όπως την Φοινικούντα...
ή την Πύλο... Διαπίστωση; Ολες είναι ωραιότατες από μακρυά και στις φωτογραφίες... άμα όμως τις περπατήσεις θα διαπιστώσεις την έλλειψη αισθητικής, τη βρωμιά, την αδιαφορία και άλλα πολλά στα οποία διακρινόμαστε ως λαός...

... πάντως τα παιδιά το διασκέδασαν αρκετά, έπαιξαν, φώναξαν, κυνηγήθηκαν, πολύ επιτραπέζιο και γκρίνα (λόγω βροχής) και μια βουτιά στην πισίνα...

Τελικά οι ψιχάλες μπορεί να είναι ψηφιακές, εγώ όμως τις γεύτηκα στο πρόσωπό μου, σε κάποια μοναχική μου περιπλάνηση, μουλιάζοντας ακόμη περισσότερο τη μελαγχολία των ημερών... Και το χρόνου δε λένε? ... και του χρόνου

Τετάρτη 30 Απριλίου 2008

Only time... Πάσχα 2008

Eπειδή κάπως έτσι ήταν το φετινό μου Πάσχα, πολλά λουλούδια, πολλή βροχή, μελαγχολικό, όπως οι διαρκείς συννεφιές και τα σκούρα χρώματα του ουρανού...



Only time - Enya

Who can say where the road goes,
Where the day flows, only time?
And who can say if your love grows,
As your hearth chose, only time?

Who can say why your heart sights,
As your live flies, only time?
And who can say why your heart cries
when your love lies, only time?

Who can say when the roads meet,
That love might be ,in your heart?
and who can say when the day sleeps,
and the night keeps all your heart?
Night keeps all your heart.....

Who can say if your love groves,
As your heart chose, only time?
And who can say where the road goes
Where the day flows, only time?

Who knows? Only time
Who knows? Only time

Τετάρτη 23 Απριλίου 2008

...μείνε


...μείνε,
σταμάτησαν ο χρόνος και οι σκέψεις,
πάγωσαν τα πρέπει και τα θέλω,
κάβο ρίξαμε σε απήνεμο λιμάνι,
θάλασσά μου αγαπημένη.

...άνθη,
κλείσε τα μάτια, μύρισε το άρωμά τους,
πέρασε απαλά μια ανάσα αφής από το μίσχο τους,
κι εγώ τα βλέφαρά σου με μια ανάσα άγγιξα
και βούρκωσε το βαθύ μέσα μου...

...ταξίδεψες,
σε μέρη μακρινά, αμάξια και καράβια σε πήραν
φώτα-γραμμές στο σκοτάδι της ερημιάς άφησες.
Πονάω χαμογελώντας, ναι χαμογελώντας
1000 χιλιόμετρα μακρυά, γιατί κάτι σου 'κλεψα,
ένα χάδι, ένα άγγιγμα στο στήθος.

...στέκομαι δω,
είμαι ένα αποτυχημένο ποίημα,
απ'αυτά που έσκιζες στην εφηβία σου,
μόνο που τώρα δεν μπορείς να με σκίσεις
νικημένος από την ίδια σου τη μελαγχολία.

Κυριακή 20 Απριλίου 2008

Ανοιξη στο μπαλκόνι...



Ανοιξη δεν έρχεται μόνο στις ψυχές μας, ή στα βουνά και στα λιβάδια...
καμιά φορά έρχεται και στα μπαλκόνια μας...


Για κάποιους αιθεροβάμονες που αγαπούν ή και μιλούν στα λουλούδια,
οι εποχές αφήνουν τη σφραγίδα τους και στα σπιτικά τους.
Γιατί τι είναι τα μπαλκόνια παρά επέκταση του σπιτιού μας?

Καμιά φορά ο βαρύς χειμώνας και το χιόνι τα τσακίζει, αλλά με αρκετή προσπάθεια,
χειρωνακτική εργασία, καινούργια χώματα, μεγαλύτερες γλάστρες και τα μυστικά που μαθαίνεις με τον καιρό, επανέρχονται...
νέα βλαστάρια πετούν και μέχρι το καλοκαίρι πρασινίζουν, κυριεύουν τα μπαλκόνια και μας δίνουν πολύ πρασινάδα και αίσθηση δροσιάς

Στα δικά μου μπαλκόνια οι τοίχοι καλύπτονται με πράσινο, σε αυτοσχέδιες ή έτοιμες πέργκολες πλέκονται ιστοί φυλλωμάτων και ζωής. Από τις ζαρντινιέρες ξεχύνονται καταρράκτες πράσινου και χρωμάτων.... Μυρωδιές από γιασεμί και ρυγχόσπερμα σου σπάνε τη μύτη και οι πινελιές της φύσης μπορούν να σε παρασύρουν σε όνειρα λιβαδιών και ας ζεις σε μια μεγαλούπολη...

Αύριο ξεκινάει μεγάλη βδομάδα, οι μυρωδιές των λεμονανθών με μεθούν. Τα ομορφότερα λουλούδια στους επιταφίους και στις γειτονιές που οι άνθρωποι διατηρούν τους κήπους τους.
Να περπατάω, να βαδίζω, να παρατηρώ και να μυρίζω....
Ναι και τα άνθη μπορεί να με αγγίξουν, να με συγκινήσουν, να με ξυπνήσουν...

Καλή Μεγάλη Βδομάδα...