Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

...χρυσαλλίδα

















μια χρυσαλλίδα,
στη σκοτεινιά του καλοκαιριού
ήσουν...
ήρθες και φώτισες το πρόσωπό μου,
φώτισες τη ζωή μου,
κάηκαν τα λόγια...
μόνο τα μάτια έμειναν,
να κοιτούν,
να μαθαίνουν την όψη της αγάπης,
και δυο χείλη
να γεύονται την ηδονή της αέναης προσμονής...