Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

...rythm

...ρυθμός
χτυπούν ρολόγια,
περίεργες μουσικές πάλι...

...έφυγες,
μαύρο... ρυθμός... μαύρο... κουτί...

...αύριο ξημερώνει,
χαμόγελο... ρυθμός... πείσμα... ρυθμός...

... ευχαριστώ
τη ζωή... ρυθμός... εσένα... ρυθμός...

Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

...faithless

Επειδή όπως είπε και η καλή μου talisker δε θα τη βγάλουμε όλο το σ/κ με Μπέλλου, ιδού δύο υπέροχες μουσικές των faithless:

1. Η μέρα μεγαλώνει, το καλοκαίρι πλησιάζει και δεν θα είναι καθόλου Βρετανικό:



Fields of fire that passed the train
The sky is victorious but here comes the rain
Friday is taking me home again,
And I've nothing but you on my mind.

Grass is greener without the pain,
I think that I'm changing but I'm just the same
My sun is a ascending again
And I've nothing but you on my mind

Sometimes I feel like I'm glad to be free,
Sometimes I still want your arms around me
Sometimes I'm glad to have left you behind,
The Crazy English Summer has put you back on my mind.
Life's a riot a lover a friend,
Pity the day that it has to end
Friday comes speed me home again,
I've nothing but you on my Mind.

Sometimes I feel like i'm fine on my own,
Fifty Thousand miles from home.
Sometimes I'm weak and the past is my guide,
Summer returns and puts you back on my mind

2. Πως μπορεί να συνδυαστεί το κλασσικό με το dance:

Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Nταλίκα - Δήμου Μούτση - Κώστα Τριπολίτη



... αφιερωμένο με την πρέπουσα περιφρόνηση σ'όλα τα λαμόγια, τους γλοιώδεις-ευλύγιστους - ελισσόμενους, τους οσφυοκάμπτες, τους κομματικούς εγκάθετους, τους ημιμαθείς θεούς, που κατά κύματα με (μας) περικλείουν...

... Το τραγούδι του σπουδαίου Δήμου Μούτση σε στίχους του αγαπημένου μου Κώστα Τριπολίτη:

Στίχοι: Κώστας Τριπολίτης
Μουσική: Δήμος Μούτσης
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου

Ζόρικος κρεμανταλάς ο καιρός που κουβαλάς,
η ζωή σου μια νταλίκα με μπαγάζια και με ΙΚΑ.
Τώρα απόχτησες καβούκι και αμάξι σπορ μοντέλο
τώρα σκάλωσες στο λούκι κι είσ' αλλιώτικο καπέλο.

Η ζωή σου ντούμπλε-φας, μέσα κι έξω τη φοράς,
η καρδούλα σου γκαζιέρα δίχως γκάζι και αγέρα.
Μες στο κόλπο είσαι χωμένος και γλιτώνεις παρά τρίχα,
τώρα είσαι βολεμένος και σου κόψανε το βήχα.

Κι αν θυμάσαι τα παλιά, ψέματα και μπλα μπλα μπλα,
η μαγκιά σου ναφθαλίνη με κασμίρι και λουστρίνι.
Τώρα κάνεις μαύρη πλάκα κι όλο τρως απ' την κουτάλα,
τώρα μάγγωσε η φάκα και σε κλείσανε στη γυάλα

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

...ηδονή

... στο σκοτεινό δωμάτιο,
μια χαραμάδα φώτιζε τα μάτια σου,
λαμπύριζαν και σκοτείνιαζαν,
πόδια σφιχτά μουσκεμένα...

...ένας αναστεναγμός έφυγε,
πλανήθηκε στο δωμάτιο,
χάιδεψε τα πεσμένα ρούχα σου,τα παλιά βιβλία,
και καρφώθηκε στη μνήμη μου

...μια παλιά σονάτα ακούστηκε,
μελωδία ανάσας και ψιθύρων
χείλη που δεν ξεδίψασαν
ασήμαντο το εγώ και το εσύ μας...

ποιητής ήθελα να γίνω
με λόγια ρουμπίνια να σε στολίσω...
κι όμως... λαλιά δεν είχα...
...σιωπηλός,
τη γλύκα σου δεν αντέξα,
να με κρατάς σφιχτά ικέτεψα...

Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

...χιόνι



... σα χιόνι έπεσε και με σκέπασε,
ήταν η παρουσία σου ή η προσμονή σου;
...ποτέ μου δεν κατάλαβα,
έμεινα αμίλητος και λευκός,
νιφάδες πυγολαμπίδες στο φως του φεγγαριού,
να μου χαϊδεύουν το πρόσωπο...
όμορφα τις αποδέχτηκα και τις κράτησα...
δικές μου...

...σα χιόνι ξεκαθάρισε το τοπίο της ψυχής μου:
άσπρο να γράφει...
βήματα, χρώματα, μονοπάτια, αίμα.....
νεράιδες να τραγουδούν, να με μαγεύουν
να δίνουν χαμόγελο στης Κυριακής τ'απογεύματα...
να βγάζουν τη γλώσσα τους στο χρόνο των άλλων...
τον δικό τους...

σα χιόνι με σκέπασε η αγάπη...
η δική μου...

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Στη Μαρία των νιάτων μου...



Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη


Να γελάσεις απ' τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα

Κι αυτό που θέλω να σου πω
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε στο 'χω πει ακόμα

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2009

...ζωή




...πόση ποίηση μπορεί να χωρέσει σε ένα γυμνό γυναικείο κορμί που ριγεί έτοιμο να σου παραδοθεί;
...πόση ευαισθησία μπορεί να σε πλημμυρίσει βλέποντας μικρά παιδιά να γελούν ή και να κλαίνε;
...πόσο αγώνα πρέπει να κάνεις για να επιβιώσεις και να δημιουργήσεις τηρώντας τις αρχές των νεανικών σου χρόνων;
... πόση ευθύνη μπορεί να σε γεμίσει το μπιγκ μπανγκ της γέννησης ενός παιδιού;
...πόσο ονειροπαρμένος μπορεί να θεωρηθείς όταν μιλάς στα φυτά, στα ζώα και στα στοιχιά της φύσης;
...πόσο δυστυχής μπορείς να γίνεις με τις εικόνες που αντικρύζεις γύρω σου;
... αλλά πάνω απ'όλα πόσο αισιόδοξος μπορεί να είσαι που:

αναπνέεις αυτόν τον κρύο αέρα των ημερών

μπορείς να αλλάξεις κατι ή και τον εαυτό σου

μπορεί να ερωτευτείς ακόμη περισσότερο

που υπάρχει αύριο...

που ζεις....

2009 καλώς όρισες :)