Κυριακή 18 Μαρτίου 2007

Μάτια

Το ασπράδι των ματιών της κόκκινο
ένα μικρό τρέμουλο στο στήθος,
κοκκίνισε μα ήταν ήρεμη
δεν ήξερε αν ποτέ θα του δοθεί.
Δεν τον ένοιαζε.
Η ώρα ένα θρόισμα που πέρασε σαν βίντεο κλιπ
το αυτοκίνητο έτρεχε στη νύχτα,
τα φώτα κόκκινες γραμμές στην άσφαλτο
κι αυτός την κοίταγε στα μάτια υγρά.
Πέρασε το βράδυ χωρίς επεξεργασία
σαν αυτά εδώ τα λόγια...
Υπάρχει ένα πρέπει που πάει να ξεφύγει
Η ζωή μας.

7 σχόλια:

mondo είπε...

είναι μαγικό το να θέλεις πάρα πολύ έναν άνθρωπο και να μη σε νοιάζει το πότε, που σημαίνει ότι τον/την θέλεις πιο πολύ κι απ' όσο φαντάζεσαι. ναι, η ζωή ποτέ δεν ξεφεύγει από μόνη της, της ανοίγουμε την πόρτα:)

adaeus είπε...

Εμείς κρατάμε τα κλειδιά. Ελα όμως που δεν ξέρουμε πότε να ξεκλειδώνουμε και πότε να αμπαρώνουμε.

night blue είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
night blue είπε...

Den eimai sigouri oti katalava akrivws ti thelei na pei to poiima sou alla symfwnw dystyxws m' ayto pou les ston i stin "mondo". Ypothetw pantws oso afora to poiima ayto oti i irwida itan fovismeni kai den ithele na paradextei tin epithymia tis na paradotheistin erwtiki agkalia tou. Ki isws oti kathe stigmi pou zoume me ena agapimeno proswpo exei ena allo mikos sto xrono kai xarassetai entoni sto mnimoniko mas. Akoma ki aytes oi anepaisthites exwterikes leptomereies apoktoun mian alli omorfia. Ginontai poiitikes.

adaeus είπε...

Nαι είναι ποιητικές όλες οι λεπτομέρειες, γι'αυτό και δύσκολο να εξηγηθούν.

Alexandra είπε...

ναι το πρέπει...

αλλά ίσως έτσι έπρεπε να γίνει...

κάποιες φορές σταματάνε τα πράγματα. γιατί είναι τελικά επιλογή μας; είναι στ' αλήθεια;

και τελικά ίσως η φαντασία να οδηγεί τα πράγματα σε άλλα επίπεδα; μήπως τελικά τα πράγματα είναι λιγότερο ονειρικά;

ερωτήσεις κάνω... απλά.

adaeus είπε...

Καλή μου Αλεξάνδρα περιμένεις από μένα απαντήσεις? Δύσκολο. Πάντως πιστεύω ότι έτσι έπρεπε να γίνει και έγινε. Συνήθως τα πρέπει κερδίζουν. Πάντα υπάρχει κάτι (εσωτερικό ή εξωτερικό) για να σε προσγειώνει, ενίοτε και απότομα, τόσο που πονάει! Είναι οι ανθρώπινες σχέσεις τόσο πολύπλοκες, που πρέπει καθημερινά να παλεύεις, να προσέχεις το λόγο (λέξεις, φράσεις, προτάσεις), το βλέμμα, την έκφραση, το άγγιγμα... Πόσες ευκαιρίες αβλεψίας ή λάθους?