Βράδυ Κυριακής σούρνω τα βήματά μου
σκληρά τα πόδια, σίδερο τα γόνατά μου
τα μάτια μου να κλείσω λέω
να ονειρευτώ, για να μην κλαίω.
Πεζή η ζωή μου αύριο, αλλά ελπίζω
κάποιο φως διακρίνεται νομίζω,
δεν ξέρω πια και γω τι λέω,
ίσως από το ποτό να παραπαίω.
3 σχόλια:
adaeus, το nirvana με το anna μού φαίνεται ότι δε συμφωνούν στο χρόνο γραφής τους. κάτι μάλλον μού διαφέυγει. εκτός κι αν η άννα είναι παιδί αλλά φτάνει πια με την αδιακρισία μου. σού εύχομαι πολύ φως στο μέλλον.
Είδες τι ευμετάβλητος που είμαι? Αλλά είναι και παιδί, δεν φαίνεται?
ναι, είμαστε πολυσχιδείς, συμβαίνουν και πολλά, οπότε είμαστε και ευμετάβλητοι. ναι, φαίνεται από τις λέξεις και το γλυκό τόνο, απ' την αγάπη σου :)
Δημοσίευση σχολίου