Πέμπτη 24 Μαΐου 2007

Joe Cocker-Woodstock 1969 With a Little help from my friends

Αφιερωμένο στη just me(she) με το ωραίο χιούμορ. Μια ερμηνεία από τότε που η μουσική παραλίγο να αλλάξει τον κόσμο. Τουλάχιστον έκανε καλύτερους εμάς.

4 σχόλια:

just me είπε...

You took me by surprise, sir!
Ευχαριστώ πολύ!

(Το τελευταίο προηγούμενό σου σχόλιο προσποιούμαι ότι δεν το διάβασα, γιατί τότε εγώ θα πρέπει να κρεμάσω στον λαιμό μου μια καρτούλα που να γράφει "γερο-λύκαινα" ή κάπως έτσι).

Είμαστε όσο νιώθουμε και επίσης we all get by with a little help from our friends.

Καλημέρα.

adaeus είπε...

Just you: Καλημέρα και σε σένα. Get by & Get high :) Τέλος να συμπληρώσω ότι δε φτάνει να νιώθουμε νέοι, αλλά να ασκούμαστε (όχι μόνο με γυμναστική) γι'αυτό.

MenieK είπε...

Αν ξανακούσω σχόλιο για ηλικίες και αηδίες θα διακόψω διπλωματικές σχέσεις!! Όσο για το αν μας έκανε καλύτερους το woodstock και η ατμόσφαιρά του, να μου επιτρέψεις να διατηρώ τις αμφιβολίες μου. Μην ξεχνάς, ότι η γενιά που κυβερνά τώρα, και τα έχει κάνει, όπως τα έχει κάνει (είμαι κόσμια στο ξένο blog, παρακαλώ να εκτιμηθεί!) είναι η γενιά του woodstock.
Εμείς βέβαια δε μασάμε, σωστά?
φιλάκια και καλημέρα

adaeus είπε...

Διαφωνώ για τις γενικεύσεις τύπου "γενιά Πολυτεχνείου, Γούντστοκ κλπ". Καθένας έχει το δικό του ηθικό βάρος και κρίνεται ατομικά. Τη συλλογική ευθύνη και υπαιτιότητα πέρα από νομικά πρόσωπα, δεν μπορώ να την αποδώσω σε απροσδιόριστες ομάδες, γενιές, φάρες κλπ. Από την άλλη, φαίνεται ότι αποτελεί φυσικό επακόλουθο για τους περισσότερους να γίνονται συντηρητικότεροι του βασιλέως με την πάροδο των ετών. Γι'αυτό και μίλησα για το "μας έκανε καλύτερους", περιλαμβάνοντας τον εαυτό μου και κάποιους λίγους που μπορώ να ξέρω. Ανταποδίδω τις καλημέρες και τα φιλιά.