Ήθελα να φύγω, μακρυά να πετάξω
μα γερά σχοινιά με κρατούσαν χαμηλά.
Απέμεινε ένα όνειρο, να με φυσάει δυνατά ο αέρας,
παράθυρα φωτισμένα, όπως σε γιορτές, να βλέπω από ψηλά.
Ξύπνησα το πρωί και συ καλή μου έμπνευση, απούσα
και έπρεπε να σηκωθώ, στα πόδια να σταθώ, να δυναμώσω...
να δυναμώσω το κορμί μα και τη φωνή μου, μπας και μ'ακούσεις.
Φώναζα δυνατά, ούρλιαζα και φωνή δεν έβγαινε, φωνή δεν ακουγόταν.
Οι περαστικοί με προσπερνούσαν, χαμένοι στα δικά τους μικρά και μεγάλα,
μια πλήρης σίγαση των φωνητικών μου χορδών με έκανε άφωνο κι αδιάφορο.
Πάταγα με δύναμη στις λακούβες της βροχής και λάσπες γέμιζα τα γύρω μου,
ένα μικρό παιδί που προσπαθούσε την προσοχή σου να αποσπάσει, και τα κατάφερε...
Ήταν εκείνο το βράδυ που θέλησες να με πάρεις από το χέρι στα όνειρά σου.
Σκίρτησα και σκιρτώ ακόμη και ας είσαι αλλού.
Εχεις γίνει τόσο ακριβοθώρητη γλυκιά μου έμπνευση που δεν ξέρω πως να σε κερδίσω πάλι.
14 σχόλια:
Δηλαδή το προηγούμενο ποστ τι ήταν;
Ή εννοείς ότι σε εγκατέλειψε (η έμπνευση) μεταξύ 6ης και 12ης Ιουνίου;
Καλή σου μέρα.
:)
Το προηγούμενο ποστ ήταν απλά ένα δελτίο καιρού :) Καλημέρα just me
Με φώναξε κανείς;
:)
Pigaine sto blog mou na akouseis ena wraio elliniko tragoudi...
αχ adaeus μου, η έμπνευση είναι η ακριβότερη και πιο γλυκιά ερωμένη, για να την πάρεις πίσω θέλει την αποκλειστική αφοσίωσή σου, γιατί την πληρώνεις με τον ίδιο σου τον εαυτό :)
ξέχασα να σού πω, ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!
kerasia: Nαι ναι τρέχα, σε περιμένω :)
vain: you got it
mondo μου στην εποχή μας αποκλειστική αφόσιωση, πολύ φοβάμαι ούτε στα παιδιά μας δεν αφιερώνουμε! Μερσί...
Αυτό είναι η έλλειψη εμπνευσής σου? Θ' αστειεύεσαι!!! Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι... μήπως η αναζήτηση αυτή σημαίνει ότι "...μας διώχνουνε τα πράγματα, κι η ποίησις
είναι το καταφύγιο που φθονούμε."
Το είπε ο μεγάλος Καρυωτάκης όχι εγώ που είμαι γνωστη ανέμπνευστη και ανερυθρίαστη αντιγραφέας( κι ας με διώχνουν τα πράγματα)
Κάποιος σου χτυπά την πόρτα!
-τι όμορφα πού είναι εδώ!-
meniek: Την έμπνευση άλλοτε την κυνηγάμε κι άλλοτε μας περιμένει στη γωνία...
sishoy: Καλώστην, ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την πόρτα μου κρατώ ανοιχτή για σένα.
Μερικές φορές δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα για να έλθει... άλλες απλά παίζει τα δικά της παιχνίδια, άσχετα με αυτό που εμείς θέλουμε ή ποθούμε...
c' e la vie Adaeus, μας αφήνει πάντα ένα ερωτηματικό πέρα από τη δική μας λογική! Καλημέρα και καλή εβδομάδα, Μ.
Μαριαλένα: Εχεις απόλυτο δίκιο, απλά όταν περνάς δύσκολα, όταν δεν βολεύεσαι, όταν αγαπάς, τότε παύει να είναι ακριβοθώρητη. Επίσης καλημέρα και καλή βδομάδα :)
Που πηγαίνει, ρε συ, και γιατί δεν την ξαναβρίσκουμε; Σουσουράδα είναι στα καλά, βάσανο στα άσχημα. Ομοιοπαθής και λαβωμένος ελάχιστα δυστυχώς.
Αντώνη, μην ξεχνάς ότι είναι θηλυκό!
Δημοσίευση σχολίου