Απολογισμοί

Ησουν ένα χαμόγελο που φώτιζε το σκοτάδι,
ένα δόντι διαμάντι, που λάκισε από τα χείλη.
Ελαμψε στο σκοτεινό δωμάτιο και φώτισε,
φώτισε μια ψυχή και την αγκάλη μου.

Περπάτησα δίπλα σε εργατικές πολυκατοικίες,
ακούγοντας ξένες μουσικές και μυρίζοντας μπαχάρια άγνωστα.
Χαμόγελο δεν ξανάδα, αλλά ήλπιζα στο φως,
στο φως που κρυβόταν πίσω από τα χαλάσματα, πίσω από τα σύννεφα του Νότου.

Ανάμνηση έγινες και πόνος μαζί, να με πλημμυρίζει τα δύσκολα βράδια.
Τότε που κοίταγα τον καθρέφτη και μ'άρεσε ο νάρκισσός μου,
έβλεπα στα μάτια μου την αλήθεια και το ψέμα μαζί.
Σε σένα είπα μόνο αλήθειες, το ψέμα το κράτησα για μένα.