Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Τα πεδία των μαχών...



...κάθε φορά που φεύγεις,
η θλίψη της απώλειας μερίδιο νίκης προσμένει.
... ηττάται όμως,
στο πεδίο των προσωπικών μαχών νικήτρια η προσμονή σου απομένει,
βολβούς ελπίδας σπέρνει στο κορμί μου,
τα νήματα της καθημερινότητάς μου κινεί,
τη μοναξιά μου κανακεύει...



Άνοιξη στο πεδίο των μαχών...

13 σχόλια:

Maria Mikro Analogo είπε...

Καλημέρα adaeus. :) Υπέροχο! Φιλιά

Dee Dee είπε...

"η θλίψη της απώλειας μερίδιο νίκης προσμένει"

ποσες λανθασμενες αποφασεις εχουν παρθει γι' αυτη την διψα ;; :)

Καλημερα Ανδρεα μου!

νατασσΆκι είπε...

Άνοιξη στο πεδίο των μαχών...

αν είναι οι "μάχες" σου σε τέτοια πεδία, ανθισμένα κι ανοιξιάτικα.. τι να σου πω -εγώ, θα άντεχα και την "πτώση" :)

Καλημέρες!
Φιλιά :)

ε είπε...

ειστε αισιοδοξος τυπος τελικα αγαπητε.
ενταξει το λιβαδι,το μικρο σπιτι που ειναι;
:)

adaeus είπε...

μαρία: φιλιά λοιπόν!

dee dee: Από λανθασμένες αποφάσεις να φάνε κι οι κότες Κατερίνα μου :)

νατασσάκι: Οι πτώσεις, όταν δεν είναι ελεύθερες, μπορεί να έχουν και ευεργετική επίδραση!

ε: Αν χάσω την αισιοδοξία μου, νομίζω πως θα καταρρεύσω οριστικώς!

diva είπε...

Ωδή στην υπομονή, μου φάνηκε ο λόγος σου...

adaeus είπε...

diva: Δεν έχεις άδικο! Αλλά άμα αγαπάς, όλα σου φαίνονται πιο εύκολα :)

maya είπε...

εγώ πάλι βρίσκω υπέροχη την προσμονή...
κάθετι όμορφο, έστω και μια σταγόνα
αξίζει τους τόνους της καθημερινότητας.

ας είναι λοιπόν.
τόσες μάχες μας αναγκάζουν να δώσουμε.
τουλάχιστον τούτη είναι μελωδική.

το σοβαρό δεν είναι να κυνηγάς το καρότο της ευτυχίας
αλλά να θυμάσαι την γεύση του.
(τι είπα πάλι το πεταλούδι...)

χχχχχχχχχχχχχχχ

adaeus είπε...

Το πεταλούδι πάντα (σχεδόν) έχει δίκιο...
Υπάρχει ωραιότερη γεύση από αυτήν του καρότου (εχμμμμμμμ) της ευτυχίας εννοώ????
xxxxxxxxxxxxxxx

maya είπε...

το καρότο! το καρότο! αχαχα

Talisker είπε...

Στα πεδία των μαχών ..

μαχόνται οι ηρωες και οι ποιητές μαζι..
-με τόλμη !
Απέναντι τους αντίπαλός
η ίδια η ζωή .


Αλλωστε αυτη ειναι η πιο προκλητική μάχη ...
κι οπως σε ξερω ..εισαι γεννημένος νικητης!

ζαφορα είπε...

Καμώματα αντοχής τα λόγια σου
και βάλσαμο οι σκέψεις.
Στην προσμονή ακουμπάς την ελπίδα
και ο χρόνος μικραίνει στο ελάχιστο…!

Ζαφορένια αγκαλιά.

adaeus είπε...

talisker: Στα πεδία των μαχών (αυτών των μαχών) δεν πρέπει να υπάρχουν νικητές και ηττημένοι :)))

ζαφορά: Ναι η γλυκιά προσμονή μικραίνει το χρόνο :))))
Αγκαλίτσα!!!