... κάποιο κορμί έμεινε μαυρισμένο κι άψυχο,
δακρυγέννησαν οι περαστικοί,
... άλλοθι στην επερχόμενη λήθη,
στην αέναη θλίψη κάποιας μάνας...
έφυγα υποβασταζόμενος, δεν έβλεπα...
τοίχο-τοίχο....
αύριο είχαμε ξεχάσει
χτες δεν θα υπάρχουμε...
του παρακείμενου αορίστου τη μάντρα με σπρέι ζωγράφισα,
μια ροζ καρδιά... παράταιρη στην ασχήμια τους...
κι αύριο εκεί θα είμαι....