Και επειδή τα γεράματα αδικούν την σπουδαία και όμορφη Randy, ορίστε άλλο ένα αγαπημένο τραγούδι της.... Αφιερωμένο.
Σ'ΑΥΤΟ ΤΟ blog υπαρχει ενα φαντασμα που δεν μ'αφήνει να γραφω μεγαλα posts. Τι καλα! ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΦΛΥΑΡΟΣ
Πέμπτη 21 Ιουνίου 2007
Τρίτη 12 Ιουνίου 2007
Έμπνευση
Ήθελα να φύγω, μακρυά να πετάξω
μα γερά σχοινιά με κρατούσαν χαμηλά.
Απέμεινε ένα όνειρο, να με φυσάει δυνατά ο αέρας,
παράθυρα φωτισμένα, όπως σε γιορτές, να βλέπω από ψηλά.
Ξύπνησα το πρωί και συ καλή μου έμπνευση, απούσα
και έπρεπε να σηκωθώ, στα πόδια να σταθώ, να δυναμώσω...
να δυναμώσω το κορμί μα και τη φωνή μου, μπας και μ'ακούσεις.
Φώναζα δυνατά, ούρλιαζα και φωνή δεν έβγαινε, φωνή δεν ακουγόταν.
Οι περαστικοί με προσπερνούσαν, χαμένοι στα δικά τους μικρά και μεγάλα,
μια πλήρης σίγαση των φωνητικών μου χορδών με έκανε άφωνο κι αδιάφορο.
Πάταγα με δύναμη στις λακούβες της βροχής και λάσπες γέμιζα τα γύρω μου,
ένα μικρό παιδί που προσπαθούσε την προσοχή σου να αποσπάσει, και τα κατάφερε...
Ήταν εκείνο το βράδυ που θέλησες να με πάρεις από το χέρι στα όνειρά σου.
Σκίρτησα και σκιρτώ ακόμη και ας είσαι αλλού.
Εχεις γίνει τόσο ακριβοθώρητη γλυκιά μου έμπνευση που δεν ξέρω πως να σε κερδίσω πάλι.
μα γερά σχοινιά με κρατούσαν χαμηλά.
Απέμεινε ένα όνειρο, να με φυσάει δυνατά ο αέρας,
παράθυρα φωτισμένα, όπως σε γιορτές, να βλέπω από ψηλά.
Ξύπνησα το πρωί και συ καλή μου έμπνευση, απούσα
και έπρεπε να σηκωθώ, στα πόδια να σταθώ, να δυναμώσω...
να δυναμώσω το κορμί μα και τη φωνή μου, μπας και μ'ακούσεις.
Φώναζα δυνατά, ούρλιαζα και φωνή δεν έβγαινε, φωνή δεν ακουγόταν.
Οι περαστικοί με προσπερνούσαν, χαμένοι στα δικά τους μικρά και μεγάλα,
μια πλήρης σίγαση των φωνητικών μου χορδών με έκανε άφωνο κι αδιάφορο.
Πάταγα με δύναμη στις λακούβες της βροχής και λάσπες γέμιζα τα γύρω μου,
ένα μικρό παιδί που προσπαθούσε την προσοχή σου να αποσπάσει, και τα κατάφερε...
Ήταν εκείνο το βράδυ που θέλησες να με πάρεις από το χέρι στα όνειρά σου.
Σκίρτησα και σκιρτώ ακόμη και ας είσαι αλλού.
Εχεις γίνει τόσο ακριβοθώρητη γλυκιά μου έμπνευση που δεν ξέρω πως να σε κερδίσω πάλι.
Τετάρτη 6 Ιουνίου 2007
Καλοκαίρι
Καλοκαίρι...
με καρπούζι, με θερινά σινεμά, με κεράκια στο μπαλκόνι, με χταπόδι και ούζο σε κάποια παραλία, με βλέμματα, θροϊσματα, με άπειρες βουτιές ως εκεί που αντέχουν τα αυτιά μας,
με κορμιά μαυρισμένα και πιο σφιχτά, με αλατισμένη σάρκα, με μυρωδιές θυμαριού, καράβι, νησί, φύκια, βότσαλα...
Καλοκαίρι μου μύρισε...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)