Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

... μου λείπεις ρε μάνα



















... σήμερα που δρόσισε,
θα σ'άρεσε στον κήπο σου,
φύσηξε το αγέρι, θρόισαν τα φύλλα ...
κάποια από τα λουλούδια σου άνθισαν...
ο γάτης ξεμύτισε πίσω από τα ξύλα,
(έτσι δεν τον έλεγε η γιαγιούλα μου;),

... κοίτα τον ρε μάνα,
τον ανάστησα και σαν μωρό τον έχω...
... έτσι θα έκανες και συ,
και κάθε φορά εσένα σκέφτομαι
(έτσι θα το κάνε η μάνα μου)...

... ξέρεις, θέλει το χρόνο του, αλλά αναθάρρησε,
βρίσκει τον εαυτό του σιγά σιγά...

... αχ και πόσο, πόσο
μου λείπεις ρε μάνα...

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

... κράτα με

















... κράτα με,
σφιχτά...
δείξε μου τη δύναμή σου...
...αυτό το ταξίδι,
που μαζί ξεκινήσαμε,
μαζί θα το τελειώσουμε...

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

... μαχαιριές















κρεμασμένος πάνω σου,

χιλιάδες μικρές αναπνοές,

στα χείλη σου άφησα,

μικρές κοφτές μαχαιριές,

τη γλύκα σου να χαράζουν...

στην καρδιά μου...

ανεξίτηλα..

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

... χελιδονοφωλιά


... δίπλα στ'απάτητα που ορθώνονται
πάνω από το γαλαζοπράσινο της θάλασσάς σου
χελιδονοφωλιά ανακάλυψα
να κουρνιάζουν αλώβητα τα φτερά
τα κότσια τους να μετρούν για τις άλλες τις πτήσεις
προς την άκρη εκείνη του ανορθόγραφου αφρού της
χωρίς κόμματα χωρίς ανάσα
μέχρι την πρόσκρουση στις τελείες του πυθμένα...