Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007

Οδός ονείρων

Μικροαστική οικία στα προάστια,
διαμέρισμα περιωπής με κήπο και γκαράζ.
Το όνειρό μας σε 4 τοίχους κλεισμένο,
δωμάτια κλειστοφοβικά,
με ένα παράθυρο οθόνη στο διαδίκτυο.
Και μεις τα κατοικίδια κλεισμένα σε κλουβί,
τρυπώνουμε σε γωνιές απόμερες να βρούμε ησυχία.
'Ονειρα - πληκτρολόγια και επιφυλάξεις,
τίποτε να μη χάσουμε, τίποτε μη διακινδυνεύσουμε.
Ξέρω πως δεν είμαι έτσι... δύναμη δώσε μου,
για να πετάξω πάλι, με τα φτερά των φοιτητικών μου χρόνων...
Ξέρω κάποτε πως θάρθω να σε βρω,
αλλά που;
χαμένη μου νιότη,
αλλά πότε;
χαμόγελό μου.

15 σχόλια:

kerasia είπε...

"Είσαι μικρός και δεν χωράς τον αναστεναγμό μου" έτσι Adaeus;

Η λύση νομίζω ότι βρίσκεται κάπου κοντά στο να πάρουμε χαμπάρι πόσο νέοι, ωραίοι και πραγματικά ελεύθεροι είμαστε. Αν πρώτα δεν πάρεις χαμπάρι δεν κάνεις τίποτα νομίζω...


Υ.Γ. Δες ξανά τον "Πεταλούδα"

Καλημέρα!

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Την χαμένη σου νιότη την ξέχασες σε ένα ψηλοτάβανο στο κέντρο, πριν μετακομίσεις στα προάστια..

Καλημέρα

the navigator είπε...

Μια σπίθα αρκεί φίλε...

και άλλοι βρέθηκαν με όλα αυτά...

η ψυχή είναι περίεργο πράγμα...

μένει παράδοξα ανεπηρέαστη από το περιτύλιγμα...

αρκεί να την φροντίζεις...

ολα θα πανε καλα... είπε...

H χαμένη μας νιότη φεύγει ανεπιστρεπτί κάποια φορά,σε όποιο σπίτι και να μείνουμε,πόσω μάλλον σε κάποιο περιωπής,όπως λες.Τελικά η ζωή είναι άδικη.Όταν μεγαλώνουμε και ζούμε πιο άνετα,τότε θα έπρεπε να ζούμε την πρώτη νιότη μας.Αλλά δεν μας έρχονται όλα όπως τα θέλουμε.

Dawkinson είπε...

κάθε εποχή με τα αδιέξοδά της. ο άνθρωπος, από τη φύση του, είναι ανικανοποίητος. κατακτητής. δε μένει ποτέ για πολύ διάστημα ικανοποιημένος, εκτός και αν είναι ζεν μοναχός.
δύσκολο μάθημα η πληρότης...

Αλεξάνδρα είπε...

Πόσο δίκιο έχεις...

πως αναλωνόμαστε μες στην καθημερινότητα...

Φιλιά αισιοδοξίας
να βρούμε την δύναμη

adaeus είπε...

Κερασιά: Αγαπημένος μου ο πεταλούδας...Συμφιλιωμένος με την κατάσταση είμαι, όμως καμιά φορά μου λείπει αέρας :)

st: Δεν ήταν ψηλοτάβανο στο κέντρο, αλλά σχετικά φτωχικό στο Περιστέρι.

the nav: Οχι και εντελώς ανεπηρέαστη, όταν έχεις πράγματα να χάσεις.

ολα θα πάνε καλά: Ναι κάπως έτσι είναι, αλλά και πάλι στα νιάτα μας νιώθαμε αήττητοι (τρομάρα μας).

dawk: ναι και πάλι ναι :)

αλεξάνδρα: Ανταποδίδω :)

MenieK είπε...

Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
χτυπά πισώπλατα ο χρόνος...
κάτι ήξερε ο Παντελής :)
καλή εβδομάδα

Talisker είπε...

Οταν περασα αυτη την "κριση"..
πρωτα έπεσα...
μετα επεσα ακομα περισσοτερο..
κι οταν δεν ειχε αλλο..
σκεφτηκα πως σε δεκα χρονια..θα θεωρω νιοτη ..
το τωρα μου ναι κεινο το καταχαμα που με εθλιβε..
και αποφασισα ..
να ζησω την τωρα νιοτη ..
σε δεκα χρονια
να χω να θυμαμαι..

κι εχω κανει και κανω πολλα..
που δεν εκανα ουτε δεκα χρονια πριν..

κατα τα αλλα ..
πιστευω οτι ειναι μικροι κυκλοι ανιχνευσης εσω..
απαραιτητοι..
για να επανεκτιμησουμε τα πραγματα...

ελα..
καιρος για κατι εξτριμ..
"παραπεντε" σε καμια βουνοπλαγια ιως;
:)

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

Περιστέρι ε?

Φίλε ακόμα θυμάμαι τη γιαγιά μου που μου περιέγραφε το μεγαλύτερο ταξίδι που έκανε ποτέ το 1939 όταν ήταν 14 χρονών και πήγε στην θεία της που έμενε σε ένα προσφυγικό χωριό λίγο έξω από την Αθήνα στο Περιστέρι..

Καλημέρα

just me είπε...

Δεν μου πολυαρέσει να δίνω την εικόνα ότι κάνω την έξυπνη, απλώς επειδή η συγκυρία το έφερε και αυτή την εποχή έχω κολλήσει με τον e.e. cummings, σου αφήνω ένα στίχο του:

the Cambridge ladies who live in furnished souls

Το θέμα είναι να μη γίνονται οι ψυχές μας μικροαστικές κατοικίες και κλειστοφοβικά (επιπλωμένα) δωμάτια... αν εκεί μέσα φυσάει θαλασσινή αύρα, εκεί έξω δεν θα σου λείψει ποτέ ο αέρας (περίπου, τέλος πάντων).

Καλή σου μέρα και καλύτερή σου εβδομάδα!

ε είπε...

ασε τωρα, τι να πω, ειμαστε και γειτονες. αυτο το κηπο -γκαραζ μου κατσε.
"τρυπώνουμε σε γωνιές απόμερες να βρούμε ησυχία" :)

Maria Mikro Analogo είπε...

Ωχ, μου βάζεις δύσκολα είμαι και κρυωμένη... Φρόντισε λοιπόν η νιότη να μην είναι χαμένη αλλά πολύ απλά επαναλαμβανόμενη. Γίνεται, στ' ορκίζομαι! :-) Καλή εβδομάδα!

adaeus είπε...

meniek: Πισώπλατα ο μπαγάσας!

talisker: Καταλαβαινόμαστε οι δυό μας :)

st: Περιστέρι: περηφάνια και ανθρωπιά.

Just me: Αυτή τη θαλασσινή αύρα παλεύω ρε γμτ... Βουτιές στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και της ψυχής μας.

ε: γειτόνισσα-γειτόνισσα

μαρία: Περαστικά, το παλεύω, απλά μερικές φορές τα πράγματα δυσκολεύουν.

3 parties a day είπε...

Δεν ξέρω αν είναι καλό να προσπαθούμε να αναβιώσουμε το παρελθόν. Σου εύχομαι μια καινούρια νεότητα, λοιπόν. Ολοκαίνουρια...