Σάββατο 3 Μαΐου 2008

Ψηφιακές ψιχάλες...

Ξεκινώντας Μ.Παρασκευή για Κορώνη με βροχή στο δρόμο έπρεπε να έχεις την προσοχή σου τεταμένη. Χιλιάδες άλλοι σαν και μας φορτωμένοι σε κάθε είδους μεταφορικό μέσο τραβούσαν προς την ίδια ή την άλλη κατεύθυνση. Κάποιοι άλλοι άφηναν την τελευταία τους πνοή στην άκρη κάποιου επαρχιακού ή εθνικού δρόμου, όπως το ατύχημα που συναντήσαμε λίγο έξω από την Τρίπολη. Η ιδέα αυτή νεκρών συνανθρώπων, η συνεχιζόμενη βροχή, η ταλαιπωρία με γέμιζαν μελαγχολικές σκέψεις για τον τρόπο που οδηγούμε... και σταματάω εδώ...

Η θέα από το Ξενοδοχείο, η αισθητική του και το όλο τοπίο μας αποζημίωσε παρά τη σκοτεινιά που πλημμύριζε ακόμη και τα χρώματα του ορίζοντα.

Ψιχάλες που αποτυπώθηκαν ψηφιακά έπεφταν παντού και φούσκωναν τα νερά της πισίνας, που είναι ο λατρεμένος χώρος των παιδιών, προς επίδειξη των καταδυτικών τους δεξιοτήτων.

Διασχίζοντας ένα μονοπάτι στον ελαιώνα και κατεβαίνοντας αρκετά σκαλιά ανακάλυπτες μια μικρή παραλία, που σου θύμιζε τις νεανικές σου αναγνώσεις του Ροβινσώνα Κρούσο.

Ο καιρός μας λυπήθηκε και σε μερικά διαλείμματα της βροχής, μας επέτρεψε να επισκεφτούμε το κάστρο της Μεθώνης ..

...καταφέρνοντας να το εξερευνήσουμε σχεδόν όλο παρά την τεράστια έκταση που καταλαμβάνει.
Κατά την διάρκεια της παραμονής μας, επισκεφτήκαμε αρκετές πόλεις και χωριά πάντα με βροχερή διάθεση, όπως την Φοινικούντα...
ή την Πύλο... Διαπίστωση; Ολες είναι ωραιότατες από μακρυά και στις φωτογραφίες... άμα όμως τις περπατήσεις θα διαπιστώσεις την έλλειψη αισθητικής, τη βρωμιά, την αδιαφορία και άλλα πολλά στα οποία διακρινόμαστε ως λαός...

... πάντως τα παιδιά το διασκέδασαν αρκετά, έπαιξαν, φώναξαν, κυνηγήθηκαν, πολύ επιτραπέζιο και γκρίνα (λόγω βροχής) και μια βουτιά στην πισίνα...

Τελικά οι ψιχάλες μπορεί να είναι ψηφιακές, εγώ όμως τις γεύτηκα στο πρόσωπό μου, σε κάποια μοναχική μου περιπλάνηση, μουλιάζοντας ακόμη περισσότερο τη μελαγχολία των ημερών... Και το χρόνου δε λένε? ... και του χρόνου

13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και του χρόνου λέμε ναι.. και του χρόνου με ήλιο!!!
καληνύχτα:)

ci είπε...

Και τού χρόνου, και πολύ ευχάριστη έκλπληξη το τραγούδι που παίζει μόλις ανοίξει η σελίδα σου - από αυτά που άκουγα κάθε πρωί κάποτε:)

eva είπε...

Την έχω κάνει τη διαδρομή, στάθηκα στο κάστρο, το σεργιάνισα... είδα την εγκατάλειψη και μαύρισε η ψυχή μου.. η ιστορία σε αποσύνθεση.. κάθε κύμα που φιλούσε τα πόδια του, του' κλεβε κι ένα πετραδάκι.. μέχρι τη μέρα που δε θα' χει απομείνει τίποτα, παρ' εξόν οι φωτογραφίες που κάποτε τραβήξαμε σε μια πρωτομαγιάτικη εκδρομή..

... και του χρόνου :)

Talisker είπε...

Χειμωνιατικες σχεδον πανεμορφες εικονες
Η βροχη τους μελαγχολικους τους ηρεμει
και τους μιλα..
σαν μια φωνη που τους καταλαβαινει ..σαν ενας μικρος εσωτερικος κυκλος που πρεπει να ανοιξει και να κλεισει
για ισορροπια
..μετα ομως εχουν το πιο πιο ομορφο
χαμογελο!:)

adaeus είπε...

σταγόνα: Οκ, και του χρόνου με περισσότερο ήλιο!

citronella: Kοινές μουσικές μνήμες, τι ωραία!

evaggelia-p: Καλώς ήρθες :)... Η εγκατάλειψη και η καταστροφή σε κάθε βήμα... Ούτε καν ένας φύλακας στο κάστρο, πηγάδια βάθους πολλών μέτρων σκεπασμένα με σάπιες παλέτες... Πίκρα !

talisker: Ναι έτσι είναι... Η βροχή καθαρίζει τους δρόμους, τα δέντρα, τα φύλλα, τα χρώματα της φύσης, ακόμη και τις ψυχές μας... και μετά ...Ουράνιο Τόξο!

Ανώνυμος είπε...

Και φαντάσου ότι εγώ όλες τις μέρες την παρακαλούσα να έρθει, έστω για λίγο, για έναν μοναχικό περίπατο, για τους δύο μας. Εκείνη κι εμένα.

Μεγάλη αγκαλίτσα

Παρατηρήτηριο Πυλαίας είπε...

πολύ ωραίες αν και λιγάκι μελαγχολικές οι φωτογραφίες!
Καλη εβδομάδα φίλε!

Dee Dee είπε...

Και του χρονου θα ευχηθω με ηλιο μονο και μονο για την υπολοιπη οικογενεια σου που δεν εχει την μουρλα σου :):)

Σ' αυτα τα μερη ειχα παει κι εγω μικρη καποιες φορες. Εχω κατι ξαδερφια εκει και καναμε μπανιο σε μια παραλια με ενα βουλιαγμενο καραβι, καπως ετσι λεγοταν και η παραλια αλλα δεν θυμαμαι ακριβως.

Πολυ ομορφες οι φωτογραφιες Ανδρεα μου!!

Καλη εβδομαδα και καλο μηνα!!

3 parties a day είπε...

Η μελαγχολία είναι καμιά φορά όμορφη ως ψυχική κατάσταση. Όπως και νά 'χει, προτιμώ τη χαρά...

νατασσΆκι είπε...

Και του χρόνου καλύτερα λένε, αλλά μέχρι τότε...
:)

(και σου έχω πρόσκληση, έλα να την παραλάβεις, παρακαλώ)

Φιλιά, καλή βδομάδα! :)

kat. είπε...

όλα είναι σταγόνες..
το αποφάσισα!

Μετεωρίτης είπε...

γεια σου, χρόνια πολλά!!!

Κοίτα νας δεις, κι εγώ έχω πάει στην Κορώνη, πανέμορφη! Μοιάζουν οι αναμνηστικές μας φωτογραφίες.
Μόνο που εγώ είχα πάει εκεί καλοκαίρι, πλατς-πλουτς στην παραλία, πολύ μελαγχολικές διακοπές αφού ήταν... διακοπές χωρισμού.
ΓΛΙΤΩΣΑ όμως!! Απλά, από τότε δεν ξαναπήγα εκεί.

Και κάτι άλλο: στην Κορώνη είναι ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ Ολυμπιακοί, εκτός από τον τρελό του χωριού (δεν κάνω πλάκα).

adaeus είπε...

freedula: Καμιά φορά η φύση είναι άδικη... Εμάς μας σάπισε στην υγρασία και εσάς τίποτε! Τεράστια αγκαλίτσα :)

st: Χαίρομαι που βγήκε η μελαγχολία και στο ψηφιακό της:)

dee dee: Η κόρη μου σίγουρα έχει την τρέλα μου! Ναι ξέρω για το ναυάγιο, το έχουν απομακρύνει! Άντε και του χρόνου και καλή βδομάδα :)

3pad: Ποιός δεν την προτιμά τη χαρά? (Εγώ μπορώ να πω ότι με τη μελαγχολία τα πάω μια χαρά).

νατασσάκι: Σ'ευχαριστώ, μπορώ εγώ να σου αρνηθώ πρόσκληση?

kat: Να το πούμε και στη φίλη μας τη σταγόνα να το πάρει πάνω της :)

μετεωρίτη: Καλώστην και χρόνια πολλά :)... Οι αναμνήσεις είναι αναμνήσεις, ακόμη και οι χωρισμοί, όταν τους κοιτάς με μάτι ήρεμο έχουν τη γλύκα τους! Τη μύρισα τη γαβρίλα εγώ :)