Σαν φύγει ο έρωτας γίνομαι μικρός,
άσχημα μιλώ, στα μάτια δεν κοιτώ...
Σαν φύγει ο έρωτας γίνομαι άσχημος,
σκληραίνει το δέρμα και η φωνή μου...
Σαν φύγει ο έρωτας θέλω να σε πληγώνω,
να είσαι χαμένη και γω να κερδίζω...
Σαν φύγει ο έρωτας...
Παιχνίδι γίνεται η ζωή μου,
ζάρια ρίχνω και πρέφα βρώμικη γυρίζω,
καπίκια και μάρκες τα δάκρυα σου.
Σαν φύγει ο έρωτας...
να χαθείς θέλω, τα μάτια σου να ξεχάσω ...
να με συγχωρήσω...
18 σχόλια:
ο ερωτας ειναι εκει ματια μου..εμεις φευγουμε!!
είναι το πάθος..
φεγγαραγκαλιές: σωστά το έθεσες :)
sishoy: Πολλές φορές και το πάθος είναι αρκετό ή και υπέροχο :)
σα φύγει ο έρωτας, έρχεται ο ρεαλισμός, που πονάει τα μάτια...
καλημέρα..
Εγώ θα διαφωνήσω, με την φεγγαραγκαλιές. Ο έρωτας είναι ένα μικρό, άτακτο παιδί που βαριέται εύκολα και την κάνει ακόμα ευκολότερα, αφήνοντάς μας να αναρωτιόμαστε τι ακριβώς από τα λεγόμενα ή τα πρακτέα μας παρεξήγησε και εξαφανίστηκε... Και μας παίρνει, Adaeus μου, πολύ καιρό για να μας συγχωρήσουμε...
απλο και αληθινο αυτο το ποστ.μου κοπηκε και το χαμογελο που ειχα στα μουτρα.αλλα δεν πειραζει.καθολου.
dawk: καλησπέρα, καιρός να βάλω γυαλιά πρεσβυωπίας, δεν βρίσκεις?
meniek: τι άτακτο παιδί? δεν λες κωλόπαιδο καλύτερα?
ε: θα επανορθώσω, δεν μπορώ και πολύ κατήφεια :)
άταχτο παιδί πάλι ξερωτεύτηκες? ;)
Ήθελα να σου γράψω από χθες, αλλά σκόνταφτα σε αυτό το "να με συγχωρησω". Λίγοι είναι τόσο γενναιόψυχοι και σοφοί που να μπορούν να συγχωρήσουν ειλικρινά τον ίδιο τους τον εαυτό. Οι πολλοί που βλέπω μες στη χαζοχαρούμενη αμεριμνησία μετά τη σφαγή με βάζουν σε φριχτές υποψίες για την αλήθεια τους και μου προκαλούν ναυτία.
Το θέμα δεν είναι να συγχωρήσεις τον εαυτό σου, είναι να επιβιώνεις μέχρι την επόμενη φορά.
(...σαν ταξιδάκι αναψυχής (;) μ' ένα κρυμμένο τραύμα.)
Καλή σου εβδομάδα!
Been there...done that...
ακόμα δεν με έχω συγχωρήσει για τίποτα...
μα για τίποτα...
mondo: Kαι ποιός σου πε ότι αφορά εμένα? ;)
just me: Εχω προσεκτικά παρατηρήσει ότι σκοπός συνήθως είναι ο καυγάς καθεαυτός, η οχύρωση και οι ομοβροντίες χωρίς λογική, συναίσθημα και σκοπό. Τόσο, που για να προστατευτείς πέφτεις και συ στην ίδια παγίδα. Και όπως λέει και η καλή μου Μένη, άντε να συγχωρήσεις τον εαυτό σου μετά.
Οσο για αυτό που παρατηρείς και συ (αλλά και εγώ) στη συμπεριφορά των άλλων, εγώ θα το έλεγα "προφάσεις εν αμαρτίαις".
Παλιότερα μου ήταν εύκολο να συγχωρήσω τον εαυτό μου, αναγνωρίζοντας (και δικαίως συνήθως) ότι ο άλλος είχε περισσότερο άδικο.
Τώρα ρε γαμώτο έχω περισσότερες απαιτήσεις από τον εαυτό μου.
Και ναι προχωρώ μπροστά, με μπαλώματα στην ψυχή, αλλά προχωρώ... Για το ταξίδι ρε γαμώτο!
Καλή βδομάδα λοιπόν :)
The Navigator: Εγώ αντιθέτως έχω συγχωρήσει τον εαυτό μου για όλα, εκτός από ένα (κι αυτό δεν είναι ερωτικό).
Ομορφη η γωνια σου,
ειμαι μακρυα απο αυτο που γραφεις. Ποτε δεν θελησα να χαθει καποιος απο τη ζωη μου οσο κι αν πονουσα, ουτε να ξεχασω τα ματια του ευχηθηκα. Ή δεν αγαπησα τοσο ή ακολουθω την τακτικη της ομοιοπαθητικης αθελα μου :)
......ακομα δυσκολευομαι να συγχωρησω τον εαυτο μου, δεν του βρισκω δικαιολογιες οπως βρισκω για αλλους.......υψηλες απαιτησεις οπως λες!
Καλη εβδομαδα!
dee dee: Καλώς ήλθες στη γωνιά μας :) Το να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου, το θεωρώ προτέρημα. Ο,τι έζησες καλό είναι, το μέλλον όμως δεν μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει. Πολλές φορές βρισκόμαστε προ εκπλήξεων. Καλή βδομάδα επίσης :)
Όταν φεύγει ο έρωτας μας αφήνει στο κενό... Ώρα να εστιάσουμε πάλι πάνω μας...
Φεύγει ο Ερωτας, ποτέ? Δεν φεύγει !
3pad: Nα εστιάζουμε στον εαυτό μας πρέπει μονίμως, για να διορθώνουμε τα κακώς κείμενα και να κρατούμε ανέπαφα τα καλώς...
αγριοκ...: μωρέ φεύγει :)
Σαν φύγει ο έρωτας,συνήθως έρχεται ο επόμενος.Λέω,συνήθως...
Δημοσίευση σχολίου