Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

Ξωτικά (μέρος 2ον)...

Οι στιγμές στα δάση της Γκιώνας θύμιζαν παραμύθι. Ξεμύτιζε μια ελπιδοφόρα Άνοιξη, όταν έφτανα εκεί. Τα χώματα υγρά, το χορτάρι πράσινο, τα έλατα σκόρπιζαν δροσιά,












αγριολούλουδα μωβ και κίτρινα ξεπηδούσαν από κάθε σημείο, ακόμη και μέσα από τα παιδιά έλατα













Στα δάση αυτά συνάντησα τον αετό αγέρωχα να πετά, την αλεπού πονηρά να διασχίζει μονοπάτια, σκίουρους να σκαρφαλώνουν χαρούμενοι στο δέντρο τους, λαγό φοβισμένο και γρήγορο, δρυοκολάπτη να χτυπά το κούφιο ξύλο... τοκ-τοκ, τοκ-τοκ.
Άκουσα το αηδόνι και όποιος δεν το έχει ακούσει, όποιος δεν έχει κάτσει σε κορμό δέντρου να χαρεί το τραγούδι του, έχει χάσει τη μελωδία της ευτυχίας. Σαν ακουστεί το αηδόνι, λες και υπάρχει συνομωσία του δάσους, όλοι οι θόρυβοι και οι ήχοι σωπαίνουν, τα άλλα ζώα σιγούν, ως και τα ρυάκια κυλούν αθόρυβα πάνω στις κροκάλες του βουνού.
Τότε είναι που οι μικρές νεράιδες σου προσφέρουν τα ωραιότερα λουλούδια













Περπάτησα, περπάτησα πολύ, από το φαράγγι της Ρέκκας














μέχρι τις ορθοπλαγιές της Συκιάς, εκεί που 1500 μέτρα κάθετων βράχων, δεν πτόησαν τους πιο καλούς αναρριχητές να ανέβουν σε μια συνεχή προσπάθεια, εκεί που αιωρούμενοι κοιμούνται τα βράδια, για να συνεχίσουν την επόμενη μέρα...














Τα ξωτικά μου είχαν εξαφανιστεί, λες και ήξεραν την επιστροφή του Χειμώνα (σε μια τελευταία αναλαμπή του) που θα επακολουθούσε. Μόνο κάπου κάπου στον ύπνο μου, άκουγα τα τραγούδια τους, τις σκανδαλιές και τις φωνές τους... τα βράδια που λυσσομανούσε ο βοριάς κουβαλώντας στους ώμους του τον κύριο Χειμώνα...
Και είχαν δίκιο, γιατί το τρίτο βράδυ, φάνηκαν οι πρώτες νιφάδες, αθόρυβες και κατάσπρες στη σκοτεινιά σκέπαζαν και χρωμάτιζαν λευκό το τοπίο













Τότε ήξερα τι είχε φοβίσει τα ξωτικά μου, ήξερα σε ποιές σπηλιές είχαν κρυφτεί. Ένα αρχέγονο ένστικτο μου αποκάλυπτε τις κρυψώνες τους... Ομως γνώριζα, κοιμόντουσαν σαν παιδιά ανέμελα, κάτω από τεράστια μυθικά φύλλα για να ζεσταθούν, σε στρώματα από στάχυα και βαμβάκι ... δεν έπρεπε να τα ξυπνήσω. Μόνο η Άνοιξη είχε αυτό το δικαίωμα, άλλωστε αυτά ερχόντουσαν κάθε βράδυ στο όνειρό μου πιστά στο ραντεβού τους.
Οταν ξύπνησα την επόμενη μέρα, τα σπίτια των ανθρώπων είχαν περικυκλωθεί από τον Χειμώνα και τις άσπρες νιφάδες του... Τα έλατα και οι στέγες είχαν αλλάξει χρώμα και τα μάτια δεν μπορούσαν να πιστέψουν την επικράτηση του Χειμώνα, λίγο πριν αναχωρήσει ο Μάρτης....













Ναι με είχε νικήσει ο κύριος Χειμώνας, τα ξωτικά το ήξεραν και δεν ξεμύτισαν, όπως και τα περισσότερα ζώα του δάσους κι απόμεινα μόνος μου εγώ να προσπαθώ να ανοίξω δρόμο...
δρόμο διαφυγής...
χαμογελώντας,
γιατί τις πατημασιές μου θα ακολουθούσε η Άνοιξη για να επιστρέψει και να θριαμβεύσει οριστικά...

21 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
Ανώνυμος είπε...

Αυτήν ακριβώς την στιγμή δεν θα κάνω κανένα άλλο σχόλιο γιατί σε μισώωωωω

ακούς; σε μισώ, σε ζηλεύω, σου θυμώνω...

τέλεια, όλα τέλεια,

θα έρθω πάλι να διαβάσω όταν μου περάσει το πρώτο σοκ

νατασσΆκι είπε...

καλά που βρέθηκες εκεί, να "αφήσεις πατημασιές"!
όσο κι αν αργεί, η άνοιξη θα έρθει, δεν γίνεται αλλιώς!!!

Καλημέρα
:)

Talisker είπε...

Adaeus..παιδι της φύσης κι εσυ..
-ετσι δεν θα πρεπει να είναι ο Παράδεισος..?

με αυτούς τους ήχους και τα χρώματα ..

κι ένα ασπρο του χειμώνα να ξεγελάει τα σύννεφα ..?

Υπέροχες οι εναλλαγες
υπέροχη η περιγραφή ,
η μουσική ,
οι εικόνες ...
και κείνος ο μικρόκοσμος των ξωτικών κάτω απο τα βαριά φύλλα ...

τόσο ζωντανός που θα έκανα ησυχία να μην τα τρομάξω!

Καλημερα :)

just me είπε...

Είσαι σίγουρος ότι γνωρίζεις όλες τις κρυψώνες των ξωτικών σου;
Έψαξες καλά τις τσέπες σου;
:)
Καλό σου σαββατοκύριακο!

3 parties a day είπε...

Η άνοιξη θριαμβεύει, αλλά ποτέ οριστικά...

adaeus είπε...

freedula: Προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός??? :)))

νατασσάκι: Άνοιξη προ των πυλών :) αν και ο σημερινός καιρός θυμίζει Φθινόπωρο!

talisker: Αιώνια δεμένος με τη φύση, η μάλλον για όσο ζήσω, γιατί δεν έγινα ακόμη αθάνατος :)... Σσσσσσσ ησυχία, κοιμούνται τα ξωτικά μου :)

Just me: Ναι τα άτιμα, χώνονται παντού, αλλά καθότι φορώ στενό τζην σήμερα, δεν χωράει ούτε φύλλο :)

3pad: Εχεις δίκιο, άλλωστε η εναλλαγή των εποχών, όταν υπάρχει, μπορεί να είναι και όμορφη :)

τo τέρας της «αμάθειας» είπε...

Ωραίο ταξίδι “μου” έδωσες…!

Να είσαι πάντα καλά :)

MenieK είπε...

εγώ μετρώ τουλάχιστον τρια ξωτικά που είναι πάντα μαζίσου και φροντίζουν ο χειμώνας να μη σε νικήσει ποτέ... :)

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καλησπέρα!
Ωραία η μουσική.
Και τα λιλά λουλούδια υπέροχα.
Η άνοιξη έρχεται,αν δεν έχει φθάσει ήδη.

Chimaikon είπε...

Ομορφιά!
Άτιμος πάντα ο Μάρτης!
Σε λίγο τα ξωτικά θα ξεμυτίσουν για τα καλά!

adaeus είπε...

Τερατάκι: Και συ, μα τι υπέροχος κόσμος!

meniek: 1,2,3 πήγα στην κυρία, μου δωσε ένα μήλο, μήλο δαγκωμένο :)
Το μικρό νεραιδάκι που μου δίνει τα λουλούδια δεν το αναγνώρισες?

ο.θ.π.κ.: Τα λουλούδια μου στο μπαλκόνι λένε ότι έφτασε :)

konstantja: Ακριβώς! έτοιμα να πατήσουν γκάζι είναι :)

Ανώνυμος είπε...

μαγικό το ταξίδι στο δάσος σου..
και η μουσική λες και την έχουν γράψει ξωτικά.. να είσαι καλά..
καληνύχτα:)

adaeus είπε...

σταγόνα: Χαίρομαι που σ'άρεσε! Εκεί στο δάσος καμιά φορές οι σταγόνες γίνονται λευκές νιφάδες, ακόμη και το Μάρτη, ντύνουν στα λευκά και καθαρίζουν το τοπίο :)

MenieK είπε...

φυσικά και ναι!!!!

Ανώνυμος είπε...

γιαυτό λατρεύω τις σταγόνες
γιατί γίνονται νιφάδες.. και λίμνες
και ποτάμια.. και θάλασσες.. και ο,τι φανταστείς.
καληνύχτα adaeus

ολα θα πανε καλα... είπε...

@adaeus:

Και τα δικά μου λουλούδια,το ίδιο λένε.Η άνοιξη είναι εδώ(σα σύνθημα μού ακούστηκε!)

adaeus είπε...

meniek: ;)

σταγόνα: Και γω λατρεύω τις βουτιές στο νερό :)

ο.θ.π.κ. Η Ανοιξη είναι εδώ και μας τραβάει από το μανίκι για βόλτες σε ανθισμένα λειβάδια :) Σύνθημά μας "Περισσότερα λουλούδια στα μπαλκόνια και στους κήπους μας"

purple είπε...

καλως να την δεχτεις την Ανοιξη πιο ταξιδιαρικη απο ποτε!

adaeus είπε...

Purple: από το στομα σου και στου Θεού τ'αυτί :)

Mariel είπε...

Τα ξωτικά λοιπόν δε τα ξύπνησες..αλλά για ανταμοιβή αυτά σου κρατάν παρέα τα βράδια στα όνειρα σου..αν κανένα πρωί θυμάσε τα τραγούδια τους γράψε μας κάτι να πάρουμε έστω μια νότα!

Καλό μήνα