Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

7 ίσως και παραπάνω αλήθειες σε ένα βιογραφικό...



Έλαβον δια του ταχυδρομείου πρόσκλησιν τινα περί συμμετοχής μου εις παίγνιον παρά της φιλτάτης Ντίβας, την οποία σκεπτόμενος όπως τιμήσω, προσαρμόζω πάραυτα εις τα ιδικάς μου συνθήκας και βουλάς.

(Επιχείρησα να την αντιγράψω, εξ'ου και το βιογραφικό, αλλά όχι και πολύ καλά).

Και ιδού:
Ετσι έγραφαν τότε που γεννήθηκα, μια γλώσσα δυσνόητη και βαρετή, αλλά τόσο σύντομη, περιεκτική και ενίοτε ποιητική.... Στην αρχή της πιο διάσημης δεκαετίας που γέννησε τους Beatles, Rolling Stones και άλλους αναρίθμητους τραγουδιστές, σταρς κλπ. Από τύχη συνελλήφθην από τη μητέρα μου (από την Αστυνομία πολύ αργότερα) και με κράτησαν, γιατί ήλπιζαν να σπάσουν τη μονοτονία των δύο υπαρχόντων μαντραχάλων αδελφών μου, με ένα θεσπέσιο κοριτσάκι. Αντ'αυτού ο πατέρας μου άκουσε τον επίσημο Μαιευτήρα της οικογενείας να φωνάζει "άντε και συ με τους άλλους" και κατάλαβε, ότι την πάτησαν...
Η μαμά μου, καθότι ξανθό και στρουμπουλο μου άφηνε μπούκλες και με παραχάιδευε, όταν δεν μου δινε ξυλιές για τις σκανδαλιές μου. Γι'αυτό και ο μπαμπάς, γνήσιος μπαμπάς με μύστακα ασπρόμαυρης ταινίας, με πήγε στον κυρ Αλέκο τον Κουρέα, που με έκανε γλόμπο...
Στο δημοτικό σχολείο έπαιξα σπουδαίους ρόλους, απήγγειλα ποιήματα κάθιδρος και φυσικά έπαιξα το σκετσάκι που έκανα το δικαστή (κούνια που με κούναγε).
Μακρύ παντελόνι έβαλα στο Γυμνάσιο (Β΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών) και κάπου εκεί ξεκίνησε και η εργασία μου στο μαγαζί του πατέρα μου (βαριά χειρονακτική δουλειά) αλλά και ως διεκπεραιωτής θελημάτων και μεταφορών (κοινώς χαμάλης) στην ευρύτερη περιοχή του Μοναστηρακίου, εξ ου και η αντίστοιχη σωματική διάπλασις...
Οι εργασίες αυτές και πολλές άλλες στη συνέχεια ως φοιτητής με έμαθαν να βγάζω χρήματα, να σέβομαι τον λεγόμενο ιδρώτα (που όλων των άλλων πλην του δικού μου μύριζε) και μου άφησαν ένα κουσούρι στη μέση, που με πιάνει διαολεμένα όποτε εγκαταλείπω την άσκηση του υπέροχου κορμιού μου.
Τότε στη Νομική έμπαιναν και παιδιά που δεν ήταν της παπαγαλίας και έτσι κατάφερα να χωθώ κι εγώ, όπως κατάφερα (με αρκετό ζόρι φυσικά) να πάρω το πτυχίο (όλα τα μαθήματα, σχεδόν όλων των ετών προφορικά)...
Η πρώτη επαφή μου με δικηγορικό γραφείο (Λαμογίων και σια) ήταν απογοητευτική, τόσο που δεν ήθελα να μπλέξω. Ενώ λοιπόν αλήτευτα και σκεφτόμουν με τι είδους επιχειρήσεις θα ασχοληθώ, ένας φίλος μου είπε "Ρε Μ...κα δε πάμε να δώσουμε εξετάσεις στο δικ. σύβλογο, είναι η τελευταία μας ευκαιρία".
Και έτσι ξεκίνησε η επαφή μου με το επάγγελμα που στη συνέχεια με κέρδισε (έτσι δε λένε όλοι οι χλιδάτοι πετυχημένοι σούπερ ντούπερ?).... και ζήλια ψώρα πέτυχα το στόχο (όπως έγραψε η Ντίβα) χώθηκα και στο δημόσιο τομέα με το ένα πόδι (με το άλλο μένω έξω, για να μπορώ οποτεδήποτε να την κάνω).
Στρατιωτική θητεία στο στρατό ξηράς, όπως και οι 3 μας μαντράχαλοι, όπου διαπίστωσα ότι ήμουν ο μοναδικός Μ. που δεν είχε βύσμα. Με βοήθησε βέβαια το πτυχίο Νομικής, καθότι στο στρατό διεξάγονται συνεχώς προανακρίσεις, οπότε....
Οι υπολογιστές υπήρχαν από το 1986 στη ζωή μου (αμστραντ παναγίτσα μου) και το ίντερνετ από το 1994, όταν διάβασα ένα άρθρο σε ένα Newsweek που είχε πέσει στα χέρια μου. Τότε στην Αθήνα ήταν ο Δημόκριτος, η compulink και η hol που με κέρδισε τελικά, μέχρι το 97 που την απάτησα με τον ΟΤΕ και ζήσαμε εμείς καλά και μεις καλύτερα...

Και επειδή ως γνωστόν σ'αυτό το μπλογκ δεν γράφουμε πολλά... τα υπόλοιπα σε άλλο παιχνίδι :)))

ΥΓ. Οποιος άλλος ντοπαρισμένος με την ουσία νεοιντερνετοξίνη επιθυμεί να συμμετάσχει στον πτωχό πλην τίμο αγώνα μας, ιδού η Ρόδος, ιδού και της Γριάς το πήδημα (η πασίγνωστη παραλία)

20 σχόλια:

diva είπε...

Άξιος! Άξιος!!!!

[..θα μας κλείσουν μέσα σίγουρα..αλλά να'χουμε κι έναν που ομιλεί τη νομικήν..σωστά;]

adaeus είπε...

Μα τι νομίζεις??? Οι δικηγόροι της φυλακής θησαυρίζουν, γράφοντας αιτήσεις και συμβουλεύοντας φυλακισμένους :))))

νατασσΆκι είπε...

Χαχαχαχα!
(πέθανα με τη φωτογραφία!)
(δεν έχεις αλλάξει καθόλου! :ppp)

(μαντράχαλοι? Ε όχι δα! μια χαρά είναι το σόι σας!)
(και συγνώμη, αλλά είναι αδύνατο να κάνω σοβαρό σχόλιο, ακόμα γελάω με τη φωτογραφία!)

(όταν σταματήσω, μπορεί να σου κάνω κι ένα "σοβαρό" σχόλιο)

για την ώρα πιάσε ένα "ζεστό" φιλί ;))

MenieK είπε...

μαντράχαλοι, νατασσάκι μου, μαντράχαλοι.... άκου και κανέναν/μία που ξέρει ;-)

νατασσΆκι είπε...

ε,άμα το λες εσύ, φιλενάδα...
:)

(καλά έκανα και γέλασα, δλδ!)
:p

Καλό ΣΚ, σου είπα?

george είπε...

επειδη μεχρι και το τελος του Γυμνασιου (6η) που ομως δεν προλαβα γιατι απο 5η Γυμνασιου αλλαξε το status και προηχθην στην 3η Λυκειου... οι αναμνησεις ειναι σχεδον κοινες.. (ειμαι λιγο πιο μεγαλος απο το Αντρεα), θα ηθελα να προσθεσω τα απογευματινα μαθηματα... 2 με 7.30 αλλα και μαθηματα το Σαββατο!! ΩΙΜΕ !!!

Ειδικα μετα το μεσημεριανο φαγητο οι 2 πρωτες ωρες ηταν... αγγαλια με τον Νιρβανα που λενε.

Αξεχαστες θα μου μεινουν οι... σοφρωνισμοι του αγαπητου μου πατρος
που παντα ξεκιναγανε με τη ατακα... "κατεβασε το παντελονι σου" γιατι επιβαλλοταν ο νομος της λουριδας. Φυσικα μετα φοραγα παντα μακρυ παντελονι για τους γνωστους λογους (ειχα τα ποδια της ζεβρας) :)

Τα υπολοιπα οπως λεει και ο Ανδρεας, σε επομενο παιχνιδι :))

Αλεξάνδρα είπε...

Ωραιότατα γεννήθηκες, ωραιότατα μεγάλωσες, ωραιότατα σε χαιρόμαστε!

...κάτι περισπωμένες εκεί πίσω έχουν κάτι απ΄τον αιώνα που πέρασε....

Να ΄σαι καλά Αντρέα μας!!!

adaeus είπε...

νατασσάκι: Τόσο αστείος παραμένω και σήμερα??? Αααα γι'αυτό γελάνε όλοι που με βλέπουν???

meniek: Ναι κακοπέρασες στα χέρια μας, στα όπα όπα σ'είχαμε :)

νατασσάκι: Καλό σ/κ :)))

george: Ναι βρε συ κάναμε μία απόγευμα μία πρωί μάθημα... και Σάββατα (τετράωρο)...
Λουρίδα 2 φορές μόνο έφαγα. Με σώνανε οι μεγάλοι μαντράχαλοι :)))

αλεξάνδρα: Δεν έχω παράπονο... η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται :))))
Φιλί Αλεξάνδρα μου :)))

maya είπε...

εγώ πάλι θα πω για την μουσική.
το πρώτο τραγούδι είναι απο τα εντελώς μαγικά των rolling stones...
το λατρεύω!

καλημέρα στην διαπασών
χχχχχχχχχχχχ

υγ.να κάτσω να βρω την σχέση με την ανάρτηση...?
ειδικά το 2ο τραγούδι...
χμμμ...

maya είπε...

μπα...
μούριξες και πολλή καθαρεύουσα
και δεν την βγάζω!!!!

χαίρομαι που δεν είσαι της παπαγαλίας.
αυ΄το ήταν το μεγαλύτερο μου άγχος στο σχολείο.

by the way
όσο λατρεύουμε αυ΄τη την μουσική
καρφωνόμαστε για την ηλικία.
(δεν λέω καν για τα κοντά παντελόνια!!!!!!)

όσο για το παιχνίδι
εγώ ήδη έπαιξα (στο άλλο μου)
ΚΑΙ ΜΆΡΤΥΡΑς ΜΟΥ
ΟΙ ΦΊΛΟΙ ΠΟΥ 'ΈΧΑΣΑ' ΉΔΗ ΜΕ ΤΙς ΑΛΉΘΕΙΕς!

αχαχα

και μου αρέσει όποιος μπορεί να πει
Throw it all at me
πάντα αυτό μου χτυπούσε στο beast of burden...

καλημέρα!
(μα ξανθιές μπούκλες...?!!!!)

adaeus είπε...

Μάγια μου καλημέρα χρωματιστή και ζεστή ... να ξορκίσει το κρυάκι που κάνει σήμερα!
Μη ψάχνεις σχέση, τα τραγούδια τα έβαλα χτες βράδυ νομίζω πολύ μετά την ανάρτηση!
Μια χαρά είναι η ηλικία μας :)
Ασε που δείχνουμε πολύ μικρότεροι.
Κομματάρες και τα δύο ... και ναι το υιοθετώ το "throw it all to me"... μα 100%
Ναι με ξανθές μπούκλες, μετά σκούρυνα, και πολύ μετά καράφλιασα :)))))
και ξανά καλημέρα...

maya είπε...

αχαχα!!!
μα γι'αυτό σου λέω!
σκεφτόμουν το νομικό σύστημα...
και μούκανε μαζοχιστικό!
άσχετο: πιο κοντά είναι οι αμερικάνοι στο νόημα της δικαιοσύνης απο μας
ή είναι ιδέα μου?
(κι ας μην μ'αρέσουν...!)

είναι μετά να μην σε καραφλιάσει?!!!!!!

...λες φαινόμαστε? γιατί κάθε φορά που βλέπω συμμαθήτριες ασταναπάνε
μια σκέψη μου περνάει
μήπως είμαι στον κόσμο μου
που νομίζω ότι δεν είμαι και γω έτσι!!!!!
αχαχαχα

για τα λόγια:
είναι αυτό που λέμε
λυγάω δε σπάω.
αυτο ακριβώς.
γιαυτό μου χτυπάει καμπανάκι.
χωρίς μουσική τι θα κάναμε?
σαν μη-βαρετά motto είναι.
πορευόμαστε παίρνοντας δύναμη απο αυτά.

(σαν το there's a crack in everything... που έβαλα εγώ στην πριν αγανάκτηση.
μου δίνει δύναμη)

υγ.έχει ψύχρα?!
μα δεν σας είπα ότι έχω αγαπήσει το φθινόπωρο?!!!!!!
τέλεια νέα!
αχαχα

χχχχχχχχχχχ

MenieK είπε...

στα όπα, όπα μ' είχατε
και με ζηλεύανε...
αλλά παραμένατε (και παραμένετε) μαντράχαλοι (κι αυτό σας έλειπε να μη με είχατε στα όπα όπα... θα σας καθάριζε η μάνα σας!!!!)

MenieK είπε...

μαντράχαλοι αλλά κούκλοι νατασάκι, άσ' τον να λέει για αστειοσύνες και βλακείες...

νατασσΆκι είπε...

meniek μου, ;)

(κι εγώ εκεί το "πήγα", απ' την αρχή, αλλά έχεις δίκιο: το ένα δεν αναιρεί το άλλο!)
(και το καλό είναι ότι συνεχίζει στην επόμενη γενιά -όχι το μαντράχαλοι...:)) )

Είσαστε ωραίο σόι, παιδί μου, το είπα εγώ από την αρχή!
:*

Ανώνυμος είπε...

γέλασα με την ψυχή μου:):):)
δεν έχω διαβάσει πιο όμορφο βιογραφικό:):)
νασαι καλα:)
ομορφο σκ σου ευχομαι

adaeus είπε...

maya μου: Το νομικό μας σύστημα (αντιγραφή άλλοτε του γερμανικού, άλλοτε του γαλλικού) είναι μια χαρά. Στα περισσότερα υπερτερεί του αγγλοσαξωνικού (αλλά αυτό είναι μεγάλη συζήτησή). Το σύστημα που λες είναι καλό, στην πρακτική του εφαρμογή πάει από το κακό στο χειρότερο...
Και γω έλεγα για κάποιον της προάλλες υποτιμητικά "μα είναι πενηντάρης"... και με περνάει μόνο 2 χρόνια... Εγώ πάντως θεωρώ εαυτόν μάχιμο :))). Οι περισσότεροι δικοί μου συμμαθητές είναι μια χαρά!!!
...και ναι τι θα κάναμε χωρίς μουσική?? Εγώ περπατάω στην Αθήνα πολύ πάντα με τα ακουστικά μου στ'αυτιά :)
Και να αυτό είναι Φθινόπωρο :))))
Ζήστο και χαμογέλα μου!

meniek: To έσωσες στο τέλος και γλύτωσες το ξύλο :))) Τώρα πας για κέρασμα!!!!

νατασσάκι: Μην την πιστεύεις, τη δωροδοκώ για να τα λέει αυτά :)))

σταγόνα: Άμα γέλασες, τότε το ποστ πέτυχε το σκοπό του :)))) Καλό σ/κ καλή μου!

Talisker είπε...

Eγω ενα ξερω λιγο ξυλο δεν εβλαψε ποτε κανεναν

ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

κουκλος στη φωτο!
-να παραμεινετε παιδι γεματο ονειρα!

just me είπε...

Αξιαγάπητες οι εφτά αλήθειες σου, αλλά εγώ "ψήνομαι" να διαβάσω τα εφτά ψέματά σου, αυτά που ευσχήμως παρέπεμψες στις ελληνικές μπλογκοκαλένδες, ζαβολιάρη!
;)
(η φωτογραφία, όντως όλα τα τα λεφτά...)

adaeus είπε...

talisker: όχι και με λουρίδα όμως... Θα παραμείνουμε όλοι μας :)

just me: Σαν παιδί και γω είπα να κάνω μια ζαβολιά :)))