Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

Κατερίνα Γώγου...

Εγώ θα τη θυμάμαι κορίτσι ξέγνοιαστο σε ασπρόμαυρες ταινίες...
να μου την κλέβει αυτός ο απαίσιος ραλίστας Τζαννετάκος....
Τη νοσταλγώ έτσι παιδίσκη χαμογελαστή και όχι θλιμμένη σε "Παραγγελιές",
όχι πνιγμένη σε περίεργα μονοπάτια που στο τέλος της πήραν τη ζωή...
(πριν 15 χρόνια ακριβώς!)
Κι ας μου τρυπάει η πένα της ακόμη και σήμερα τις φλέβες,
που γίναν κάπως μαλθακές από την καλοπέραση:

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι να μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστώ στο δωμάτιο
ν'αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις...

13 σχόλια:

Negma είπε...

"Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια.

Στο μυαλό είναι ο Στόχος, το νου σου ε;"

http://www.youtube.com/watch?v=r2XXm6C9rgo

maya είπε...

καλημέρα!
να δεις και το αφιέρωμα του drunktank
(έχω λινκ σε μένα δεξιά)
με πολλά αποσπάσματα.

κι όμως εγώ δεν την θυμάμαι ανέμελη.
όσο πιο πολύ την βλέπω σε κείνες τις ταινίες
τόσο πιο έντονη μου φαίνεται η θλίψη και η απόγνωση της.

καλημέρα!
πρόσεξε με τον αέρα την ώρα της βουτιάς!

χχχχχχχχχχχχχχχχ

Talisker είπε...

Πιστευω πως σε μερικες δεκαετιες
θα ειναι κατι σαν τον Καρυωτακη ..

και σιγουρα ..
οταν συναντησε στην κολαση τους "καταραμενους"
τη φωναξαν στο τραπεζι τους ..

-δεν ξερω αν πηγε γιατι ηταν παντα αντιδραστικη .
Μπορει και να τους εβγαλε τη γλωσσα και να εφυγε παραπατωντας!

maya είπε...

μ'άρεσε πολύ τάλισκερ
αυτό που είπες...
όμορφη εικόνα...
:)

MenieK είπε...

... από εκείνη την Τρίτη λοιπόν,
ένοιωσα πιο μόνη μου απ' όλα τα χρόνια...
(Κ. Γώγου Ιδιώνυμο 15)

adaeus είπε...

negma: Οσο περνάει ο καιρός βλέπω ότι τελικά δεν ήταν τόσο περιθωριακή, όσο νόμιζα :)
Σ'ευχαριστώ για το λινκ!

μάγια μου: Δεν έχεις άδικο, αλλά δεν είχε την απόγνωση των τελευταίων χρόνων της...Θα πάω να δω...
Η βουτιά ήταν σούπερ, το κολύμπι δύσκολο και η θάλασσα μανιασμένη...:)

talisker: Τα είπες όλα.... :)

meniek: Αράδες μαχαιριές η Κατερίνα!

νατασσΆκι είπε...

Είναι Μαρία - δε θέλω να λέω ψέματα -
δύσκολοι καιροί.
Και θα' ρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω - μην περιμένεις κι απο μένα πολλά -
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω καλά :
"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".


-----
μαχαιριές, δε λες τίποτα..

adaeus είπε...

Nατασσάκι είδα και το δικό σου παλιό σχόλιο... :))))
Τα μεγάλα πνεύματα...

Dee Dee είπε...

Θα εγραφα κι εγω το αποσπασμα που εγραψε η Νεγκμα....ειναι το πιο χαρακτηριστικο.

Κι εγω θελα να τη θυμαμαι ως κορη της Παστα-φλωρας να χορευει με τον Τζανετακο .....γιατι ετσι!

Το σχολιο της Ταλι....ολα τα λεφτα!

Καλη εβδομαδα!!

ζαφορα είπε...

Ένα από τα κορίτσια του
καλού Ελληνικού κινηματογράφου.
Πάντα στις μνήμες μας.

Καλή εβδομάδα.

adaeus είπε...

deedee μου ας χαμογελά η Κατερίνα έστω και στο ασπρόμαυρο φιλμ :)))
Ναι ναι η Τάλι τα είπε όλα!!

ζαφορά: Του κινηματογράφου και της γραφής :))) Καλημέρα σου!

Αλεξάνδρα είπε...

Είναι όμορφο που την θυμάσαι.

Η Talisker τα είπε πάλι όλα.

H negma έδωσε την πιο χαρακτηριστική της ατάκα.

Τι να προσθέσω. Πως με στεναχωρούσε η μελαγχολία της.

Καλό βράδυ

adaeus είπε...

Αλεξάνδρα μου ναι είχε μελαγχολία που φαινόταν ακόμη και όταν έπαιζε τη χαζοχαρούμενη κοπελίτσα!
Καλημέρα :)