Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

... μου λείπεις ρε μάνα



















... σήμερα που δρόσισε,
θα σ'άρεσε στον κήπο σου,
φύσηξε το αγέρι, θρόισαν τα φύλλα ...
κάποια από τα λουλούδια σου άνθισαν...
ο γάτης ξεμύτισε πίσω από τα ξύλα,
(έτσι δεν τον έλεγε η γιαγιούλα μου;),

... κοίτα τον ρε μάνα,
τον ανάστησα και σαν μωρό τον έχω...
... έτσι θα έκανες και συ,
και κάθε φορά εσένα σκέφτομαι
(έτσι θα το κάνε η μάνα μου)...

... ξέρεις, θέλει το χρόνο του, αλλά αναθάρρησε,
βρίσκει τον εαυτό του σιγά σιγά...

... αχ και πόσο, πόσο
μου λείπεις ρε μάνα...

Τετάρτη 1 Σεπτεμβρίου 2010

... κράτα με

















... κράτα με,
σφιχτά...
δείξε μου τη δύναμή σου...
...αυτό το ταξίδι,
που μαζί ξεκινήσαμε,
μαζί θα το τελειώσουμε...