... δεν έχει πάντα τίτλο

... περπάτησα πολύ,

τις δυνάμεις μου δοκίμασα,

του μέτριους αργυρώνητους ξεπέρασα,

φωτιές άναψα στις κακόφημες γειτονιές της πόλης,

όλα δεν τα μπόρεσα,

δεν άρεσα...

παράτησα τους αορίστους,

κι έφυγα για το μέλλον,

ΘΑ χοροπηδώ...

περίφημα περήφανος στη μοναξιά μου...

... γύρισα

... περπάτησα, κουράστηκα,

είδα τον πόνο, πόνεσα κι εγώ...

λαχτάρισα τα παλιά μας χρόνια,

τον πατέρα με κοντό παντελόνι

να τρώει καρπούζι,

τη μάνα να χαμογελά σφιγμένη...

τώρα κάθομαι δίπλα του,

κοιτάμε μαζί την εικόνα Της...

ντυνόμαστε, βάζουμε τζιν και οι δύο,

φεύγουμε...

βόλτα με μεγάλο αυτοκίνητο

σε μεγάλες λιακάδες...

... κάτσε στο μπαλκόνι σου,

δες τις πορτοκαλιές γεμάτες...

μίλα μου,

έλα να δακρύσουμε παρέα...

πάμε πάλι...

... ΕΔΩ ΕΙΜΑΙ

ΓΥΡΙΣΑ...