...ένα τέτοιο τριαντάφυλλο πέρασα και σου άφησα στην οδό Τζαβέλα, απ'όπου σχεδόν κάθε μέρα περνάω
...κι ήταν δεκάδες άλλοι βουβοί εκεί, χωρίς κουκούλες κι επεισόδια
... κι ένα τραγούδι μου'ρχεται στο μυαλό και ιδού τα λόγια του:
The circle game
by Joni Mitchell
Yesterday a child came out to wonder
Caught a dragonfly inside a jar
Fearful when the sky was full of thunder
And tearful at the falling of a star
Then the child moved ten times round the seasons
Skated over ten clear frozen streams
Words like when you're older must appease him
And promises of someday make his dreams
And the seasons they go round and round
And the painted ponies go up and down
We're captive on the carousel of time
We can't return we can only look
Behind from where we came
And go round and round and round
In the circle game
Sixteen springs and sixteen summers gone now
Cartwheels turn to car wheels thru the town
And they tell him take your time it won't be long now
Till you drag your feet to slow the circles down
And the seasons they go round and round
And the painted ponies go up and down
We're captive on the carousel of time
We can't return we can only look
Behind from where we came
And go round and round and round
In the circle game
So the years spin by and now the boy is twenty
Though his dreams have lost some grandeur coming true
There'll be new dreams maybe better dreams and plenty
Before the last revolving year is through
And the seasons they go round and round
And the painted ponies go up and down
We're captive on the carousel of time
We can't return we can only look
Behind from where we came
And go round and round and round
In the circle game
8 σχόλια:
Δεν πρόλαβε καν τα 16 καλοκαίρια....
:΄(
βαθύτατη η θλίψη...
δεν θέλω να λέω...
κάποιες πληγές που μας ανοίγουν
δεν θα γιάνουν.
όμορφο το τραγούδι που διάλεξες.
καλησπέρα ανδρέα μου
Κλαιω για το χαμο του Αλεξανδρου, ανησυχω για το μελλον των παιδιων μας...
για άσχημο λόγο γύρισες... ειδικά σήμερα έπρεπε να γιορτάζουμε :(
νατασσάκι: Δεν πρόλαβε :(
Τόσα χρόνια πέρναγα από κει...
maya μου... ήμουν που ήμουν, έχω μείνει άφωνος μ'αυτά που βιώνω στο κέντρο τις τελευταίες μέρες... και δεν ξέρω αν τα μάτια μου τρέχουν από τα δακρυγόνα μόνο...
george: αδελφέ μου πως να μην ανησυχούμε?
Μένη μου: Ας γλύτωνε το παιδί και ας μη γιορτάζαμε ποτέ...
δεν υπάρχουν λόγια Αντρέα. Μας έχει στοιχειώσει το ασύλληπτο αυτό συμβάν...της κόρης μου δεν το χωράει ο νους της, μιλάει μόνη της...Και βγαίνει τώρα και ο Κούγιας, να αμαυρώσει τη μνήμη του παιδιού!!!Θα τρελλαθούμε πια. Ευτυχώς που έσπευσε το σχολείο και τον έκανε ρόμπα και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.Είμαστε για ψυχοφάρμακα.
Έπεσε ..
τελευταία ανάσα
σ ενα πεζοδρόμιο..
γρήγορη φευγαλέα..
..κρυώνω
μόνο χέρια τρομαγμένα
με κρατάνε..
..δεν προλαβαίνω ..θα φύγω
κρατώ τα καλοκαίρια μου
τις μουσικές μου
τις αγάπες μου ..
κρατώ εσένα ..
τα χαμόγελα ..και τα λουλούδια σου
..αντίο ..
Δημοσίευση σχολίου