... θέλησα ν'αφήσω την άχνα και τη σιωπή του κορμιού σου πάνω μου,
να μην πλυθώ, ν'ακούω την ηχώ των ψιθύρων σου,
τις ανεπαίσθητες κινήσεις σου ν'αντιλαμβάνομαι, να τις αγγίζω...
... θέλησα κι έκανα τη μελαγχολία μου σύντροφο,
τη ζωή μου να διαφεντεύει, σκοτεινή να την κάνει... θέλησα...
κι ύστερα πάλι τι; αποδελτίωση... απομάκρυνση...
μουσικές να ψαχουλεύω, να υποδαυλίζω...
με το δεξί χέρι υψωμένο γροθιά
στο αύριο...
ματωμένο...
ΥΓ... είδα στη φωτογραφία της τη θλίψη, το ζοφερό της μέλλον... Κούνεβα την έλεγαν νομίζω... ίσως να την είχα συναντήσει σε κάποιο λεωφορείο.... πως να της μιλήσω για έρωτα;
10 σχόλια:
Η ζωή είναι ιδιαίτερα σκληρή με ορισμένους ανθρώπους...
Ισως, η ζωή μας ιδωμένη με μελαγχολία, εξαγνίζεται....
Ισως, νάναι και πιό αληθινή...
...εχεις παντα τον τροπο σου να μιλας για ερωτα
-θα μεινω στο ομορφο κειμενο
που κανει τοσο γοητευτικη
τη μελαγχολια σου
-αυτη που επιβαλλεις στον εαυτο σου,
θελοντας να σου πω
πως το μονο που σου αξιζει
ειναι ο ηλιος και το φως ..
το πιο γλυκο χαμογελο
-και μια σφιχτη σφιχτη αγκαλια !
και τα εχεις ..
-απο πολλους!!
εισαι απο τους τυχερους ..
αυτο θα σου ελεγε !:)ειμαι σιγουρη!
υγ :αν ειναι να τα ακουσω για τις κοινωνικες μου αναισθησιες θυμησου οτι ειναι η μερα μου σημερα και τη βγαζω στον αφρο!!!!
χχχχχχχχχχχχχ
3pad: ακριβώς έτσι...
βιολιστή: κι εγώ άλλο τρόπο δεν έχω... (πλην της μελαγχολίας)
tali: χρόνια πολλά σου λοιπόν, αν και μια χαρά το βρίσκω το σχόλιό σου...
το τι αξίζει στον καθένα μας, είναι μεγάλη ιστορία!!!!
χχχχχχχχχ
Ο καθενας μας, νομιζω, παιρνει αυτο που του αξιζει.
Η μελαγχολια δεν ειναι παντα σκοτεινη. Αλλες φορες εχει ζεστα γηινα χρωματα και αγκαλιαζει μητρικα!
Αχ και να της μιλουσες για ερωτα! Τιποτα δεν θα χανοταν... μονο να κερδιζεις μπορεις αν τολμας!
Καλο Σ-Κ Αντρεα μου!
γεμάτο ευαισθησία, μελαγχολικό, γλυκό, και όμορφο..
μου αρέσει που επαναλαμβάνεις το "θέλησα" ... που επιλέγεις..
καλησπέρα Ανδρέα:)
...θέλησα κι εγώ να γράψω μια αράδα στο δικό σου blog...
...θέλησα ν'αφήσω μια στάλα συγκίνησης για την ερμηνεία των λέξεων που με άγγιξαν...
...μα και για την φωτογραφία των βράχων που ξεκούρασε τη ματιά μου...
..χάρηκα!
εγώ θέλω το ΜΕΤΑ απο τούτο το "ύστερα" ...
μετά την μελαγχολία ...
δεν θέλω βαλίτσα την θλίψη
για να τα βάλω όλα μέσα .
θέλω νάναι μόνη της
και γω να την κοιτάζω πότε-πότε
αλλά και να αδιαφορώ ...
τι όμορφη ανάγκη αυτή :
τη σιωπή του κορμιού σου πάνω μου,
να μην πλυθώ...
μου θύμισες της αρβανιτάκη
που έλεγε
"...να πιω νερό κρυφά
εκεί που θα πλυθείς ..."
αμ κάτι ξέρεις που λες "ανοιξΑΡΑ" !!!
καλημέρα πολύ
χχχχχχχχχχχχχχ
η πιο επαναστατική πράξη: ο έρωτας
deedee: έτσι όπως τα λες είναι, αλλά καμιά φορά δεν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε... καλό είναι να τα βρίσκουμε με τη μελαγχολία μας, να έρχεται και να φεύγει περήφανα και ελεύθερα :)
ψιχαλίτσα μου σ'ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια... μια ζωή επιλογές :)
παλίρροια: η χαρά δική μου και καλώς όρισες :)... τα βράχια αυτά μου ανήκουν! ... τι όμορφο συναίσθημα η συγκίνηση, ακόμη κι αν οφείλεται σε λέξεις :))) Σ'ευχαριστώ!
Μάγια μου: Μ'αρέσει που συνεννοηθήκαμε για το πλύσιμο :)))
... ναι αυτή η Άνοιξη επιτέλους τ'αξίζει τα λεφτά της, μας μοιράζει απλόχερα τα χ(α)ρώματά της!!!!
Καλό σου βράδυ!
Meniek: και η μόνη που μπορεί να αλλάξει τους ανθρώπους!
Δημοσίευση σχολίου