... πάρε με να φύγουμε,
το χέρι κράτα μου,
θέλω να γίνω τ'όνειρό σου,
η ανάσα σου...
μελωδίες δεν έχω,
μόνο πρόστυχες μικρές συνήθειες,
αρρωστημένες μικρότητες
που κάνουν το κορμί σου
να φαίνεται αγγελικό...
σημαντικό στ'ασήμαντά μου χέρια...
να ξαπλώνω ανάσκελα χαμογελώντας,
και νάναι το ταβάνι μου ο κόσμος όλος,
να μυρίζω τ'άρωμά σου,
ν'ακούω αλλά να μη βλέπω το χαμόγελό σου...
πάρε με...
6 σχόλια:
Πολύ όμορφο μεσ'την απλότητά του και στην τρυφεράδα του..
Πολυ ερωτικο!
Εκεινες τις στιγμες τα χαμογελα περισσευουν :)
Καλημερα :)
xxx
μου αρέσει ο άνθρωπος όταν αφήνεται…
να βουτάει στο συναίσθημα .
είναι όνειρο ?
η μουσική ΠΑΛΙ γράφει :)))
πολύ καλημέρα μας
χχχχχχχχχχχχχχ
ανέμη: Τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή μας τελικά είναι τα πιο απλά, τα πιο καθημερινά... σ'ευχαριστώ και καλώς ήλθες!
ντιντι μου: Να σου χαμογελάσω τότε :)))
Μάγια μου εορτάζουσα, ναι είναι όνειρο, όπως κάθε τι που μας κάνει να ξεφεύγουμε από τους μίζερους!!!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
μικρά, απλά όνειρα,
-μεγάλες φυγές και τεράστιες ανάσες ασφάλειας στη θαλπωρή.
-καλο σκ ::)))
... πιάσαμε αράχνες εδώ μέσα!!!!
Έτσι όπως τα λες είναι Τάλι μου :)
Δημοσίευση σχολίου